Ο νόμος του Ώμ είναι αμείλικτος

Συχνά πυκνά μόλις χειμωνιάσει, ξεκινάει στις παρέες μας μια παθιασμένη συζήτηση με αφορμή κάποιον που διηγείται πως υπολόγισε την τεράστια οικονομία που έκανε ο "κονβέκτορας" που αγόρασε, σε σχέση με το φτηνιάρικο ηλεκτρικό σώμα που είχε πριν, ή το πόσο πιο οικονομικό ή αποδοτικό είναι ένα ηλεκτρικό καλοριφέρ λαδιού σε σχέση με ένα απλό. 

Κι επειδή το παθιασμένο αυτό πηγαδάκι συνήθως εκτοξεύει ένα σωρό τεχνικές ανακρίβειες, κάθε - μα κάθε φορά τσιμπάω και δίνω με στόμφο και περισπούδαστο ύφος την ίδια "διάλεξη" προσπαθώντας να υπερασπιστώ τις επιστήμες λες και εκείνες με υπερασπίστηκαν ποτέ. Επειδή δεν θυμάμαι κάθε φορά ποιοι ήταν παρόντες στο...ακροατήριο, επαναλαμβάνομαι και μοιάζω  γραφικός και ξερόλας (που όντως είμαι... αλλά να κοιτάτε την δουλειά σας).

Έτσι το μόνο που μου έμεινε είναι να τα γράψω εδώ. Αρκετό κακό έκανα στον προφορικό λόγο, ας δοκιμάσω και στον γραπτό.

Στο θέμα μας λοιπόν:

Σε όλους εσάς που βγάλατε τις σημειώσεις και τα κομπιουτεράκια και αποφανθήκατε πως το καλοριφέρ που πήρατε από το το telemarketing του makedonia tv είναι οικονομικότερο από αυτό του lidl,  ΕΝΑ έχω να σας πω: 

Ο νόμος του Ώμ είναι αμείλικτος...

(Καλά δεν θα σας πω μόνο ένα, θα σας πω και κάτι άλλα... )

Κάτι άλλα:

Είτε το ηλεκτρικό θερμαντικό σας σώμα λέγεται κονβέκτορας, είτε θερμοπομπός, είτε αερόθερμο, είτε με οποιαδήποτε άλλη φαντεζί ονομασία, υπακούει στους ίδιους απλούς νόμους της φυσικής (λυκείου, μπορεί και γυμνασίου) .
(εδώ εντέχνως δίνω την εντύπωση πως γνωρίζω τρελή φυσική-κάτι που δυστυχώς δεν ισχύει- και πως κάνω μεγάλη υποχώρηση πέφτοντας στο επίπεδο σας...)

Λίγη φυσική υποχρεωτικής εκπαίδευσης:

(όποιος βαριέται μπορεί να πάει κατευθείαν στις τελευταίες παραγράφους) 

Η μετάδοση της θερμότητας γίνεται:
-με αγωγή 
-με ακτινοβολία 
(και με έναν άλλο τρόπο που δεν μας αφορά)

Με αγωγή = όταν ένα σώμα ακουμπά σε ένα άλλο και μεταδίδει την θερμική του ενέργεια. πχ το το καλοριφέρ ή το τζάκι ζεσταίνει τον αέρα και ο αέρας ακουμπάει το δέρμα μας και μας ζεσταίνει.

Με ακτινοβολία = όταν ένα σώμα ακτινοβολεί όπως ο ήλιος και ενώ δεν υπάρχει μέσο διάδοσης (με αγωγή) μας ζεσταίνει. Έτσι το τζάκι ακτινοβολεί  στο σώμα μας και μας ζεσταίνει  όταν δεν υπάρχει φυσικό εμπόδιο ανάμεσά μας.

Παρατηρούμε στα παραδείγματα ότι το τζάκι μεταδίδει την θερμότητα του και με τους δύο τρόπους. 

Άλλα παραδείγματα: Η πορτοκαλί λάμπα στα goodys ζεσταίνει με ακτινοβολία της πατάτες μας, η λάμπα της θερμοκοιτίδας ακτινοβολεί και ζεσταίνει τα μωράκια μας, το air condition  ζεσταίνει τον αέρα και αυτός με την σειρά του εμάς.
(χρησιμοποιώ τόσο λαϊκή γλώσσα και τόσο παιδαριώδη παραδείγματα για να σας ταπεινώσω και να καταλάβετε πόσο μεγαλειώδης είμαι)

Λίγη φυσική ακόμη:

Ο νόμος του Ωμ λέει: 

(I=ένταση, V=τάση, R=αντίσταση)

Μη ψαρώνετε...

       Αυτό απλώς σημαίνει πως αν έχεις μια σταθερή τάση (πχ 220volt) τότε το πόσο ρεύμα θα "τραβήξει " μια κατανάλωση εξαρτάται απλώς από το τι τιμή αντίστασης θα βάλεις (στην πρίζα στην  ουσία) . 
       Κι επειδή η ηλεκτρική ισχύς (τα watt που λέμε) είναι ένταση επί τάση (I x V) βλέπουμε πως το ΜΟΝΟ που παίζει ρόλο στην ισχύ μιας ηλεκτρικής θερμάστρας είναι η αντίσταση που θα παρεμβάλλουμε στο δίκτυο.

Μια παρατήρηση ακόμη: 

      Αν αντί για θερμαντικά σώματα μιλούσαμε για ηλεκτρικούς κινητήρες θα μιλούσαμε για απώλειες της ισχύος του κινητήρα σε θερμότητα. 
Στα θερμαντικά σώματα όμως δεν έχουμε... θερμικές απώλειες γιατί από αυτές αυτό είναι που θέλουμε, η θερμότητα!

      Άρα μια θερμαντική ηλεκτρική συσκευή που θερμαίνει μια αντίσταση, αποδίδει 100% θερμική ενέργεια. 

      Δεν είναι κι άσχημα αν σκεφτεί κανείς ότι το πετρέλαιο έχει βαθμό ενεργειακής απόδοσης κάτω του 100%. 
(τρολάρω  λίγο βέβαια, δεν είναι συγκρίσιμα, αφού εδώ μιλάμε για αποδοτικότητα και για οικονομία)

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

Ηλεκτρικά σώματα με αντίσταση

    Οποιοδήποτε ηλεκτρικό σώμα έχει μια αντίσταση μόνο συνδεδεμένη στην πρίζα (οκ κι ένα λαμπάκι, έναν διακόπτη και έναν θερμοστάτη) έχει την ίδια ακριβώς απόδοση με όλα τα άλλα, ανάλογα με τα αναγραφόμενα watt, όπως κι αν αυτό ονομάζεται. 
    Είτε κάνει 10 ευρώ είτε 200 , είτε είναι λαδιού είτε βουτύρου (εμείς οι επιστήμονες  εκτός του ότι τρώμε πολύ χαλβά Φαρσάλων έχουμε και τρελό χιούμορ) κοιτάζουμε ΜΟΝΟ τα watt αν θέλουμε να καταλάβουμε "πόση ζέστη βγάζει". 


Ηλεκτρικό καλοριφέρ "λαδιού"

- Αν είναι "λαδιού" ή "όχι λαδιού" αλλάζει μόνο το εξής: 

               -Ένα μη λαδιού ηλεκτρικό σώμα, μόλις πατήσεις το
                 κουμπάκι του ζεσταίνει αμέσως. 
               -Ένα λαδιού ζεσταίνει αναγκαστικά πρώτα το λάδι 
                  και μετά από αρκετά λεπτά ζεσταίνεται και ο 
                  χώρος. 
                -Αν σβήσεις το μη λαδιού , αμέσως παύει να παρέχει
                  ζέστη. 
                -Αν σβήσεις το λαδιού συνεχίζει να αποδίδει την 
                 αποθηκευμένη στο λάδι θερμότητα μέχρι και αυτό
                  να κρυώσει. 
                -Ο συνολικός ωφέλιμος χρόνος θέρμανσης και στις 
                  δυο συσκευές είναι ακριβώς ο ίδιος. Άρα και το
                  θερμικό όφελος. 
                -Η ΜΟΝΗ διαφορά (και κατά τη γνώμη μου πολύ 
                  χρήσιμη) είναι πως όταν τα δύο αυτά σώματα
                 "πιάσουν" κάποια θερμοκρασία (αυτήν που θέσαμε 
                 με τον περιστροφικό διακόπτη) και ενεργοποιηθεί ο 
                 θερμοστάτης και σταματήσουν να παράγουν ζέστη, 
                              - το μεν απλό κρυώνει αμέσως και μετά από 
                                λίγο ο θερμοστάτης το θέτει και πάλι σε
                                λειτουργία κ.ο.κ , 
                              - το δε λαδιού όταν θα έρθει η ώρα να το 
                                 ξαναθέσει σε λειτουργία ο θερμοστάτης
                                αυτό δεν θα είναι τελείως κρύο και θα έχει 
                                πιο ομαλή μετάβαση σε όλους αυτούς τους 
                                κύκλους on/off και θα αποδίδει πιο ομαλά 
                                την μέση θερμοκρασία που επιλέξαμε.           
                                Οι πολύ κακοί και φθηνοί μάλιστα  
                                θερμοστάτες που συνήθως έχουν αυτές οι
                                συσκευές κάνουν ακόμη πιο έντονη την 
                                διαφορά στην ομαλότητα παροχής της 
                                ζέστης στα δυο αυτά είδη ηλεκτρικών
                                σωμάτων.

Αερόθερμο

Αν η συσκευή μας είναι το γνωστό ηλεκτρικό αερόθερμο, τότε ισχύουν πάλι ακριβώς τα παραπάνω και θα πρέπει να συνυπολογίσουμε δυστυχώς και τις απώλειες σε κινητική ενέργεια λόγω του κινητήρα που γυρίζει τον εσωτερικό ανεμιστήρα.

Πάνελ υπέρυθρης ακτινοβολίας

Αν η ηλεκτρική μας συσκευή είναι πάνελ υπερύθρων τότε ΩΠΑ!

Εδώ έχουμε σημαντική διαφορά. Οι συσκευές αυτές εκπέμπουν την θερμική τους ενέργεια με ακτινοβολία (και όχι με αγωγή) και μάλιστα στο μη ορατό φάσμα (για να μην ενοχλούν). 

Αυτές είναι πάρα πολύ οικονομικές (θα παρατηρήσατε τα χαμηλά watt που αναγράφονται ) 

αλλά,

επειδή θερμαίνουν ακτινοβολώντας πάνω σε αντικείμενα , δεν θα ζεστάνουν ποτέ ένα δωμάτιο ώστε μόλις μπείτε μέσα σε αυτό να πείτε :

"πω πω τι ωραία ζεστούλα"

     Αυτό όμως που κάνουν πολύ καλά είναι να ζεστάνουν εσάς μόλις μπείτε στο δωμάτιο σαν ένας αόρατος ήλιος. επομένως είναι χαζό να αφήνει κάποιος ανοιχτά αυτά τα πάνελ περιμένοντας να ζεσταθεί το δωμάτιο. Εκτός κι αν αυτά σημαδεύουν αντικείμενα με μεγάλη θερμοχωρητικότητα (πχ πυρότουβλα)  την οποία μετά θα αποδώσουν δευτερογενώς στο περιβάλλον. Κάτι τέτοιο όμως θα ανέβαζε το κόστος θέρμανσης στα επίπεδα των παραδοσιακών ηλεκτρικών σωμάτων με ηλεκτρική αντίσταση.



Θερμάστρα αλογόνου

Αυτές είναι συσκευές που δουλεύουν με λάμπα που ακτινοβολεί στο ορατό φάσμα (πορτοκαλί χρώμα) και παρέχουν θέρμανση με ακτινοβολία ακριβώς όπως τα πάνελ. Είναι οικονομικά για να ζεστάνετε τοπικά και όχι μόνιμα κάτι μικρο, πχ τα πόδια σας η ένα... κουτάβι, για να κάνουν όμως κάτι περισσότερο θα έπρεπε να είναι κατά πολύ μεγαλύτερα με πολύ πιθανό τον κίνδυνο να... τυφλωθείτε από την χρήση τους. Προτιμούνται συχνά από  καφετέριες σε εξωτερικούς χώρους όταν θέλουν να στείλουν στους πελάτες τους μια υποψία θέρμανσης...

(ούπς... ξέχασα να γράψω επίλογο!)

11 σκέψεις για τον γελοίο οπαδισμό σου.

1. Χώνεψε το! Δεν υπάρχει τιποτα που να σε δένει πραγματικά με την ομάδα που υποστηρίζεις με τόσο πάθος. Ούτε στην κωνσταντινούπολη μεγάλωσες, ούτε κλωτσούσες τενεκεδακια στα σοκάκια του μαντσεστερ (μάντσιαστα), και γενικότερα είναι αδύνατο να υπάρξει κάτι που να σε συνδέει πραγματικα και αντικειμενικά με μια ομάδα εκτός κι αν εισαι σεντερ φορ σε αυτην. Απλώς μια μέρα ειπες:
 "-θα είμαι ΑΕΚ,
 - ή μήπως να είμαι ΠΑΟΚ? 
 - μπα ΑΕΚ! ".
Επομένως οταν ακούς ασχημα λόγια για την ομάδα σου, δεν τίθεται κανένα θέμα τιμής λες και βρίσαν την μάνα σου. Είναι σαν να σου βρίζουν τον αγαπημένο σου τυχερό αριθμο που τυχαια διαλεξες μικρος για να το γράψεις στο λεύκωμα της Στέλλας (πόσο γκει!) . Σου γ@μιέτ@ι το 7 ρε...

2. Καταλαβαίνω πως το οπαδιλίκι και το καφριλίκι στο γηπεδο σε εκτονώνει, αλλά μην μου το παίζεις τις κυριακες περιθωριακος και εξαγριωμενος λες και παίρνεις φόρα για wall of death σε συναυλία των cradle of filth. Αφού την δευτέρα σε περιμενει, σκαρπινι, γραβατουλα, σκυμμένο κεφαλι και τουμπεκί ψιλοκομμένο στο αφεντικο της μικροαστικής δουλειάς σου! 

3. Σταμάτα στα πηγαδακια να αγορευεις με παθιασμενο και περισπουδαστο ύφος αναπαράγοντας σκέψεις και επιχειρηματα άλλων, λες και ειναι δικά σου. Δεν ειναι μόνο  που εισαι γελοίος επειδή τα διαβάσαμε κι εμείς εκεί, αλλά όλοι γνωρίζουμε πως δεν ξέρεις καν μπάλα. Στο σχολείο σε βαζαμε για δοκάρι στα πεναλντυ, άντε στην καλυτερη τερματοφυλακα. 

4. Θυμασαι παλια που ήσουν στο μπασκετ Άρης ? Και ο μπαμπάς σου, και ο περιπτερας σου? και ο γαυρος και ο βαζελος φίλος σου? Θυμασαι που μεχρι και οι  πετρες ήταν Άρης , ετσι επειδη απλά κερδιζε (κέρδαγε) τον καιρο που η μπασκετική βερσιον του ποδοσφαιρικου σου κλαμπ έπαιζε ελάχιστα καλυτερο μπασκετ από το πανελληνιο σχολικο πρωτάθλημα? Ε μην οικειοποιείσαι πλέον τις επιτυχιες της ομάδας σου οταν τις χαιρονται και οι αλλοι. Οταν σπασαμε καρεκλες τα τελευταια λεπτα με το ΠΑΟΚ-Αρσεναλ, όταν τα πιεσομετρα βαρεσαν κοκκινα με βαζελο- γαυρο στην γιουρολιγκα, μη ζηλευεις κομπλεξικέ που πανηγυρίσαμε κι εμεις. Δεν εκανες κατι παραπάνω απο εμας για να σου ανήκει περισσότερο η νίκη. Τις ίδιες πιτσες και μπιρες καταναλώσαμε μπροστα στην τηλεόραση.

5. Το ότι διαβάζεις φανατικα καθημερινα την οπαδική ψευτοεφημερίδα σου για να ενημερωθείς για το ποδοσφαιρο είναι σαν να βλέπεις κρατικη τηλεόραση της βόρειας κορέας για να ενημερωθεις για τα πολιτικα.

6. Το να πανηγυρίζεις μεχρι και την επιτυχία στο τριπλούν αθλητή που ανήκει στο συλλογο που εχει το ιδιο ονομα με το φουτμπολ κλαμπ σου (ναι συμβαίνει και αυτό), είναι επίσης αστείο και παράλογο, και δεν πηγάζει καθόλου απο υγιή αθλητικά συναισθήματα.  Άλλωστε αν σε ρωτήσω ποσα βήματα κανει καποιος στο τριπλουν , λογικά θα απαντήσεις λάθος.

7.  Δεν χρειάζεται να ρίξεις κροτίδα στον εποπτη γραμμων για να καταλάβεις πως νοσείς και πως χρειάζεσαι βοήθεια. Ακόμη και όταν γραφεις περήφανος τα καφριλίκια σου στα κοινωνικά δίκτυα το ίδιο συμβαίνει. 

8. Είσαι ο λόγος που δεν πάω πλέον γήπεδο.

9. Μη νομίζεις οτι δεν παρατηρήσαμε πως για διαμαρτυρία στους δρομους βγήκες μονο μια φορα στην ζωή σου, οταν ήταν να υποβιβάσουν κατηγορία (και καλα άδικα) την ομαδα σου.

10. Ενταξει δε λεω οτι η φανατική οπαδική ενασχοληση σου με το ποδοσφαιρο ή καποιο αλλο άθλημα, κρύβει την αμορφωσια σου την έλλειψη ενδιαφερόντων ή την αναγκη για ικανοποίηση καποιων αρχεγονων κομπλεξ, αλλα να ξερεις πως  υπάρχει τεράστια πιθανότητα όλα τα παραπάνω να ισχύουν έτσι ακριβώς όπως τα εγραψα...

11. ΜΟΝΟ ΑΕΚ ΡΕΕΕΕ!!!!!!

Ελληνική κλάψα

-Αν κάποιος Έλληνας ανοίξει επιχείρηση στο εξωτερικό : "φεύγουν τα κεφάλαια από την χώρα μας"

-Αν κάποιος ξένος ανοίξει επιχείρηση στην Ελλάδα : "έρχονται οι ξένοι και αγοράζουν την πατρίδα μας και τα λεφτά μας πέφτουν σε ξένα χέρια "

-Αν κάποιος Έλληνας φύγει για να εργαστεί στο εξωτερικό: " φεύγουν τα καλύτερα μας μυαλά, φεύγουν τα εργατικά μας χέρια"

-Αν κάποιος ξένος έρθει να εργαστεί στην χώρα μας : " έρχονται οι ξένοι και κλέβουν τις δουλειές μας"

Αποφάσισε!

Δεν γίνεται να είναι σωστά όλα. 

Τύποι "clubbers". Part 1

Επειδή πολύ το σοβαρέψαμε στα προηγούμενα ας γυρίσουμε πάλι στην αστεία πλευρά της ζωής. 
Τύποι  "clubbers" part 1, ελπίζω να είμαι συνεπής (ναι καλά)  και να γράψω και το part 2.
Φυσικά θα αναφερθούμε μόνο σε άντρες clubbers καθώς οι γυναίκες στα club δεν είναι πελάτισσες αλλά είναι ΤΟ ΙΔΙΟ το club, είναι τα δομικά υλικά του club, ο λόγος ύπαρξης του club.

Οι άδοξοι μπήχτες

Οι τύποι που μπαίνουν φορτσάτοι και με παραπανίσιο "αέρα" μέσα  στο κλαμπ έχοντας ύφος: "δεν ξερω για σας, αλλά εγώ θα πηδήξω σήμερα". Συνήθως φεύγουν με σκυμμένο το βλέμμα και ανεκπλήρωτο τον στόχο τους.
Θα την πέσουν σε ότι κυκλοφορεί, θα πουν ατάκες του  Barney από το how i met your mother, θα χρησιμοποιήσουν προκάτ μεθόδους και ατάκες που έχουν διαβάσει σε life style περιοδικά ή sites, του τύπου "10 τρόποι για να την ρίξετε".
Μην τους κάνεις παρέα γιατι η ρετσινιά θα πέσει και σε σένα.
Μην πιστέψεις της ιστορίες τους. Με αυτά τα "κόλπα" ουδείς επήδηξε...
Κορίτσια μην πάτε μαζί τους. Η πιθανότητες να σας μνημονεύουν χρόνια στις διηγήσεις τους διανθισμένες μάλιστα με πικάντικες λεπτομέρειες που ποτέ δεν έγιναν, είναι περισσότερες από το να περάσετε μια έστω μέτρια βραδιά.

Οι υπερκατάσκοποι των δύο ηπείρων.

Οι τύποι που φαίνεται από χιλιόμετρα ότι "ψάχνονται" απελπισμένα. Συνήθως είναι ντουέτο. Κάνουν πως μιλάνε για κάτι σοβαρό και πως βγήκαν απλώς για ποτάκι αλλά στην πραγματικότητα σκανάρουν όλα τα θηλυκά σε όση ακτίνα επιτρέπει η όραση τους.  Η κλασική τους πόζα είναι: αραχτοί στην μπάρα αλλά με πλάτη προς τον μπαρμαν και μέτωπο στην σάλα την οποία σκανάρουν ενδελεχώς. Θυμίζουν λίγο μούτσο σε καράβι περασμένων αιώνων...! Αν γίνει έγκλημα εκεί μέσα αυτοί μόνο θα βοηθήσουν με τις μαρτυρίες τους την αστυνομία επειδή...ελέγχουν τα πάντα!
Η μεγαλύτερη διαφορά από την προηγούμενη κατηγορία είναι πως είναι κότες λιράτες και δεν την πέφτουν ποτέ παρ' όλο που γι' αυτό βγήκαν.
Είναι καλά παιδιά αλλά μην τους κάνεις παρέα διότι η κακή ψυχολογία τους θα μεταδοθεί και σε σένα.
Αντίθετα τα κορίτσια ίσως και να αξίζει να ρισκάρουν καθώς πίσω από την καγκούρικη αδέξια κλαμποσυμπεριφορά τους συχνά κρύβεται μια ενδιαφέρουσα ταπεινή ψυχή. Με δική σας ευθύνη όμως γιατί μπορεί να κρύβεται και ο serial killer της γειτονίας....

Τα ντόπια καμάκια

Τα original ντόπια καμάκια. Θα τους δεις σε νησιά και γενικά σε τουριστικά μέρη όπου δεν υπάρχουν Ελληνίδες. Αν δεν το έχεις δει με τα μάτια σου θα νομίζεις πως από τον νου μου τα βγάζω αλλά οι τύποι είναι απίστευτοι. Έχουν οργάνωση, πιάνουν τις κατάλληλες στρατηγικές θέσεις συνεννοούνται με τα μάτια σέβονται δικούς τους ακατανόητους άγραφους κανόνες και κώδικες συμπεριφοράς. Την άλλη μέρα συζητάνε για την χθεσινή βραδιά λες και είναι κανονική δουλειά. Το χειρότερο είναι πως ενώ σου μοιάζουν ελεεινοί, όντως πηδάνε...
Είναι καλά παιδιά αλλά αν θες να τους κάνεις παρέα και δεν έχεις την διάθεση να επιμορφωθείς και να αποκτήσεις τις ίδιες δεξιότητες, τότε καλύτερα να τους κάνεις παρέα μόνο τον χειμώνα.
Κορίτσια, αν τύχει και τον γνωρίσετε χειμώνα (καλοκαίρι αποκλείεται, δεν θα ασχοληθεί μαζί σας) και  θέλετε να τον παντρευτείτε κάντε το αλλά μετακομίστε κάπου στην ...ηπειρωτική Ελλάδα.

Ο μπεμπέκος

Ο  μπάρμπας που τον έβγαλαν "έξω" και θέλει να δείξει πως είναι ακόμη μέσα στο παιχνίδι, και ενώ δεν θυμάται καν πως είναι τα κλαμπ  παριστάνει το ατίθασο νιάτο.
-Κάνει όλο μαλακίες.
-Φλυαρεί βασανίζοντας την σερβιτόρα που του παίρνει παραγγελία λέγοντας εξυπνάδες και...αστεία, και επειδή αυτή είναι ευγενική νομίζει πως είναι γαμάτος και συνεχίζει!
-Παριστάνει το άνετο αλλά προδίδεται από λεπτομέρειες όπως το ότι δεν δίνει το μπουφάν στην είσοδο και το κρατάει στα χέρια συνέχεια μην του το κλέψουν. Επίσης αλλάζει 13 στάσεις στο σώμα του μέχρι να βρει ποια του φαίνεται πιο cool και βολεύει, κλπ
-παραγγέλνει κάτι που δεν ανήκει σε αυτήν την εποχή αλλά στα παρτυ του Σταμάτη Γαρδέλη. Πχ tia maria, rosso antico, badida de coco.
-Φοράει συνήθως καφέ κοτλέ παντελόνι ή φτηνό τζίν μέχρι τον αφαλό (ζιβάγκο παντελόνι θα το έλεγε κανείς), πουλόβερ πράσινο,μπέζ ή καφέ, και σουέντ σακάκι. Ναι πολύ σωστά, θυμίζει καθηγητή φυσικής ή χημείας. Απλώς δεν έχει λεκέδες κιμωλίας στην δεξιά τσέπη.
-Χορεύει σαν το κατσίκι σε άσχετες χρονικές στιγμές.
-Κάνει δύο μέρες να συνέλθει και πέντε χρόνια για να ξαναβγεί.
Αν θες να του κάνεις παρέα φυσικά και να του κάνεις. Απλώς πήγαινέ τον σε ταβέρνες και τσιπουράδικα.
Αν είσαι η γυναίκα του ισχύει επίσης το παραπάνω.

Ρατσισμός? Κουστουμάκι!

   
Αν ποτέ τα έφερνε η κακή τύχη να γίνω εξαθλιωμένος οικονομικός μετανάστης σε ξένη χώρα και φοβόμουν τον ρατσισμό των ντόπιων, το πρώτο πράγμα που θα αγόραζα θα ήταν ένα κουστούμι. Ένα φθηνό αλλά καθαρό κολλαριστό κουστούμι. Και μια δερμάτινη τσάντα. Ίσως και ένα ποδήλατο.

Είδα προχτές στην αγορά έναν έγχρωμο κύριο πάνω σε ένα ποδήλατο με ένα φθηνό (μου φάνηκε) κουστούμι και μια δερμάτινη (τύπου) τσάντα. Έμοιαζε με αυτούς τους γιάπηδες, που φοράνε πρωί πρωί κουστούμι για να κάνουν την δουλειά τους. Κυκλοφορούσε ανάμεσα στον κόσμο πολύ άνετα, έχοντας την αποδοχή από τους περαστικούς, και είχε ένα χαρούμενο βλέμμα όλο αυτοπεποίθηση. 

Αντίθετα σε ένα διπλανό στενό δυο τρεις έγχρωμοι νεαροί, ίσως από τους γνωστούς παράνομους μικροπωλητές, ίσως και όχι, περπατούσαν με καθημερινό σπορ ντύσιμο χωρίς να κοιτάζουν κανέναν στα μάτια, ταπεινά αθόρυβα, ενώ καταστηματάρχες και περαστικοί τους κοιτούσαν με καχυποψία. 

Ας μην κρυβόμαστε!
Ο ρατσισμός είναι οικονομικός και όχι φυλετικός!

Κάνεις χυδαία σεξιστικά ρατσιστικά αστεία για τις Ρωσίδες αλλά παρακαλάς να αγοράσει την ομάδα σου Ρώσος μεγιστάνας (του οποίου η περιουσία ξέρεις πάνω κάτω πώς έγινε...). Δεν σου αρέσει που έβαλαν το παιδί σου στο ίδιο θρανίο με Αλβανάκι αλλά δεν σε χαλάει να καθίσει με Σουηδάκι. Κοροϊδεύεις πως οι "μαύροι"... μυρίζουν και πως είναι σαν πίθηκοι αλλά δεν θα είχες αντίρρηση να παντρευτεί η κόρη σου τον τρελο-ντένις Ρόντμαν (είμαι θεός και μόνο που τον θυμήθηκα)!

Γι' αυτό λοιπόν με τα πρώτα μας μεροκάματα  ξέρετε τώρα. Κουστουμάκι!

Επιείκεια!!!

Το πρόβλημα του έλληνα δεν ειναι οτι δεν  αγαπάει αρκετά την πατρίδα του. Στην πραγματικότητα την λατρεύει.!

Το πρόβλημα του  ειναι πως την αγαπάει ιδιοτελώς. Οπως εγω την γυναίκα μου που την κερατωνω τρεις φορές την εβδομάδα. Την αγαπώ επειδη μου μαγειρεύει, πλένει, φέρνει λεφτά στην οκογενεια, και ειναι εκει κάθε φορά όταν όλα  πηγαίνουν στραβά, και χρειάζομαι λίγο συναίσθημα και φροντίδα.

Ο έλληνας δεν ανέχεται να δώσει χωρις να πάρει. Και ακόμη χειρότερα μάλιστα. Δεν ανέχεται να δώσει πριν πάρει. Και ακόμη χειρότερα . Δεν ανέχεται να δώσει περισσότερα απο τον δίπλα. Και ακόμη-ακόμη χειρότερα, για να δώσει πρέπει πρώτα να δώσει ο δίπλα. Δεν αντιλαμβάνεται οτι και αυτός ειναι για κάποιους ο δίπλα.

Αν όντως έχω δίκιο στα παραπάνω, η αγάπη που νιώθει ο ΄Ελληνας προς την πατρίδα δεν έχει καμία χρησιμότητα και αξία. Αυτή η αγάπη καταναλώνεται και εξαντλείται στα Facebook statuses, όπου κάποιος καθημενος επι του καναπέ κράζει άλλους καθήμενους επι του καναπέ κατηγορωντας  τους ότι κάθονται επι του καναπέ και δεν κάνουν κατι, και οτι θα...αναγκαστεί να κανει κατι αυτός!

Με την ιδιοτελή αυτή αγάπη καταφέραμε να αναθρέψουμε μια κοινωνία "αυτόνομων" ανθρώπων. Μια κοινωνία που προσποιείται πως είναι κοινωνία ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα σμήνος τυχοδιωκτών, χωρίς ίχνος αλτρουισμού, που καραδοκεί να πιάσει την καλή με κάθε τρόπο. Ενα έθνος κλεφτών, που κλέβει όχι επειδη ειναι πιο εγκληματική η φύση του απο αυτή του Γερμανού , απλά επειδή ειναι ευκολότερο να κλεψεις εδώ χωρις να σε πιάσουν ή να σε τιμωρήσουν. Φτιάξαμε ενα έθνος που διπλοπαρκάρει χωρις να φοβάται για κάποια τιμωρία μεγαλύτερη απο το σφύριγμα του τροχονόμου που του λέει "φύγετε παρακαλω". 

Νομίζω πως έτσι μεγαλώσαμε. Μικρός είμαι σίγουρος πως θα μπορούσα να γκρέμισω το μισό σπίτι χωρίς να με μαλώσουν, και απλώς να με τιμωρήσουν με τρεις ώρες χωρις τηλεόραση αν το γκρέμιζα ολόκληρο. Είμαστε μια γενιά νταντεμένη από μια γενιά στερημένη. Μια γενιά που της αρέσει το κανάκευμα. Μια γενιά που της αρέσει η επιείκια. Θέλω να τρακάρω ατιμώρητος το αυτοκίνητο του μπαμπά γιατι είμαι απλώς ένα παιδί 22 χρονών (κάποτε πεθαινες στα 22 απο βαθιά γεράματα), αλλά δεν θα σε συγχωρήσω ποτέ μπαμπά που δεν μου πήρες παπάκι στα 15 πριν καν πάρω δίπλωμα, τι πάει να πει δεν είχες λεφτά.

Κάπως έτσι ζητάμε και από την χώρα μας, πριν καν της προσφέρουμε κατι. Θέλουμε την επιείκεια απο την χώρα μας ξεχνώντας οτι η χώρα μας είμαστε εμείς, άρα είμαστε επιεικείς με τον εαυτό μας. Και είμαστε επιεικείς και με τους παρανόμους γιατί ταυτιζόμαστε μαζί τους ως δυνητικά παράνομοι κι εμείς. Βρίζουμε τον καταχραστή του ταμείου του δημοσίου αλλά μέσα μας μας τρώει που δεν μπορέσαμε να κατέχουμε κι εμείς την ίδια διοικητική θέση για να πράξουμε ίσως ανάλογα.

Τσαμπουκαλέματα

-Όταν  "τσαμπουκαλεύεσαι", δεν παίζει ρόλο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Ο αδύναμος θα τις φάει και ο δυνατός θα μπλέξει με τον νόμο. Δεν συμφέρει κανέναν, κρατήστε λοιπόν τα νεύρα και τις δυνάμεις σας για την καθημερινή πάλη για την ζωή. 

-Ένας συνηθισμένος καυγάς με συνηθισμένους καθημερινούς ανθρώπους, κρατάει μερικά δευτερόλεπτα και κερδίζει αυτός που θα ρίξει την πρώτη "καλή". Δεν είναι δηλαδή όπως στις ταινίες, όπου οι ήρωες αντέχουν διακόσιες μπουνιές στα μούτρα πριν πέσουν αναίσθητοι και ηττημένοι. 

- Το χειρότερο βρίσιμο οδηγώντας θα το φας από γυναίκες ή γέρους οδηγούς ή πεζούς. Επειδή η κατηγορία αυτή δεν φοβάται μην φάει ξύλο (ποιος δέρνει γυναίκα ή γέρο) δεν θα διστάσουν να σου πουν τις χειρότερες βρισιές και προσβολές. Αντίθετα οι αψιμαχίες μεταξύ αντρών, συνήθως είναι πιο συγκρατημένες καθώς και οι δύο ξέρουν πως μια άσχημη προσβολή ή βρισιά φέρνει αναγκαστικά την κατάσταση στα χέρια, και δεν έχουν όλοι κάθε ώρα και στιγμή όρεξη για street fighting. 

-Όταν είσαι ενθουσιασμένος με την νέα πολεμική τέχνη που μαθαίνεις ανήκεις στην κατηγορία υψηλού κινδύνου για καυγά . Νιώθεις ισχυρός και θες να εφαρμόσεις αυτά που έμαθες και έχεις μια συμπεριφορά "come on, make my day" , και κυνηγάς να..."αδικηθείς" για να δείρεις. Συχνά την πατάς και τις τρως...

-Όταν νιώθεις ότι κάποιον "τον έχεις" και τον προκαλείς για να γίνει η "φάση" και να δοθεί έτσι η αφορμή να τον πλακώσεις, σκέψου όλους αυτούς που "σε έχουν" και που θα έκανες τον Κινέζο προκειμένου να μην τους προκαλέσεις, και θα καταλάβεις πόσο αδερφή είσαι... 

-Το γυμναστήριο από μόνο του δεν θα σε κάνει ποτέ αρκετά δυνατό για να τα βγάλεις πέρα σε έναν καυγά. Το street fighting δεν έχει να κάνει με την δύναμη ακριβώς όπως το "καμάκι" δεν έχει να κάνει με την ομορφιά... 

-Αν είσαι ο "αδύναμος" και το ξέρεις, μην ποντάρεις πολλά στο ότι οι τριγύρω θα σας χωρίσουν. Θα εκπλαγείς με την λαγνεία του κόσμου για τέτοιου είδους θεάματα, καθως και για τον φόβο (συχνά δικαιολογημένο) να εμπλακούν με κάθε τρόπο.

-Αν είσαι ο "δυνατός" και το ξέρεις μην ποντάρεις πολλά στο ότι θα μπορέσεις να δείρεις κάποιον χωρίς να τον τραυματίσεις αρκετά ώστε να μην πάει στο νοσοκομείο ή στο νεκροτομείο, ή ότι θα γλιτώσεις την μήνυση ακόμη κι αν δεν φταις που σε προκάλεσαν...

Love Doctor

"Δεν μου δίνουν σημασία"

Θα έχεις σίγουρα παρατηρήσει πως οι γυναίκες δεν σου δίνουν πολύ (ή και καθόλου) σημασία. Αντίθετα όταν είσαι σε μια ανάμεικτη με κορίτσια κι αγόρια παρέα όπου "ξεδιπλώνονται" οι προσωπικότητες, και μιλάς και αλληλεπιδράς μαζί τους, κάτι πάει να γίνει ε? 

Γιατί να συμβαίνει αυτό??? Aναρωτιέσαι!!!

 Ο λόγος είναι ότι... 
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΣ...!!!

Το είχες υποψιαστεί έτσι δεν είναι?

Οι γυναίκες από τα σχολικά χρόνια ακόμη, αν θυμάσαι, θέλουν όλες τον ίδιο. Τον πιο "ωραίο" του σχολείου, τον πιο ωραίο του γραφείου, τον πιο ωραίο του χωριού. Τον πιο "ωραίο" ότι κι αν σημαίνει αυτό, όχι αναγκαστικά εμφανισιακά. Ξέρουν αυτές ποιόν λένε ωραίο.

Αν μαζευτούμε στον ίδιο χώρο για δέκα λεπτά άντρες και γυναίκες και μετά πάρουμε συνεντεύξεις, θα παρατηρήσουμε πως όλες θα θέλουν τον ίδιο άντρα,  ενώ των αντρών οι επιλογές θα ποικίλουν αρκετά. 

Πριν διαμαρτυρηθείς ότι ζεις σε έναν άδικο κόσμο διάβασε παρακάτω. Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Ίσα ίσα μάλιστα. Ζεις σε έναν πολύ δίκαιο (ερωτικά) κόσμο για άντρες και πολύ άδικο για γυναίκες. 

Όλα ξεκίνησαν όταν μας έπλασε ο δημιουργός. Έκανε τον άντρα να έχει ενεργητική στάση στο σεξ, να πρέπει δηλαδή να έχει στύση για να κάνει την ερωτική πράξη και να τεκνοποιήσει διαιωνίζοντας το είδος, ενώ την γυναίκα την έκανε να έχει παθητική στάση, να αρκεί δηλαδή το άνοιγμα τον ποδιών (κι αν το καλοσκεφτείς ούτε καν αυτό είναι απαραίτητο).

Αυτό κάνει τον άντρα να ζευγαρώνει αποκλειστικά με γυναίκες που τον διεγείρουν ερωτικά, ενώ την γυναίκα χωρίς να της είναι το παραπάνω απαραίτητο (επιθυμητό ναι, αναγκαίο όχι) να μπορεί να συμβιβαστεί με κάποιον που της προκαλεί ασφάλεια, αίσθηση ισχύος, εξουσίας, ή ακόμη και μικρότερα πράγματα όπως να την κάνει να γελάει, να την αγαπάει και να καλύπτει συναισθηματικές ανάγκες, κλπ . 

Οι τύποι αντρών φυσικά που καλύπτουν τις ανάγκες της ασφάλειας, της ισχύος και της εξουσίας ποικίλουν ανα τους αιώνες. Στα προϊστορικά χρόνια θα ήταν ο τύπος που χειρίζεται με μαεστρία το ρόπαλο και φέρνει κάθε μέρα τροφή στην σπηλιά, σε νεώτερα χρόνια ίσως θα ήταν αυτός που ήταν κοντά στο παλάτι και στους γαλαζοαίματους, στα σύγχρονα αυτός που είναι πλούσιος, κατέχει κάποια θέση εξουσίας κλπ 

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι μπορεί να "ζευγαρώσεις" με την πιο ωραία γυναίκα πχ μόνο και μόνο  επειδή έχεις προσωπικότητα ενώ αυτή είναι καταδικασμένη να προσελκύει το αντίθετο φύλο με έναν μόνο τρόπο. Διατηρώντας την εμφάνιση της όσο πιο κοντά γίνεται στο πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς της εκάστοτε εποχής. 

Σου μοιάζει ακόμη άδικη η ζωή?  

                                                 <----->

"Όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες εκτός από τις μάνες κι αδερφές μας"

Αν είσαι από εκείνους που χρησιμοποιεί συχνά το γνωστό κλισέ "όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες κλπ κλπ" μάθε πως εμείς είμαστε και όχι αυτές. 

Σκύψε να σου πω στο αυτί:

Θυμάσαι τον εαυτό σου στα εφηβικά σου χρόνια; 

Τότε που ξεχείλιζε ο εγκέφαλός σου με αυτές τις ειδικές ορμόνες (δεν ξέρω καν αν υπάρχουν, έτσι μου'ρθε ) που σε κάνουν να θες να ανοίξεις μια τρύπα στον τοίχο και να τον χώσεις μέσα? Ε, όταν τελικά τα κατάφερες να τον χώσεις σε πραγματικό θηλυκό πολυκύτταρο οργανισμό, μόλις τελείωσες το μόνο που ήθελες  να κάνεις ήταν να πας να το διηγηθείς στους φίλους σου ή να ξεραθείς απλώς στον ύπνο. Η γυναίκα όμως που το στερεότυπο τις θέλει όλες "πουτάνες", μάθε πως ακόμη και μετά από το πιο τρελό one night stand με άγνωστο που μόλις γνώρισε ψάχνει  μια αγκαλιά, μια αναγνώριση, λίγη συναισθηματική κάλυψη, λίγη στοργή. Ακόμη και πίσω από μια...παρτούζα μπορεί να κρύβεται μπόλικο συναίσθημα.

Επίσης άκου κι αυτό:
Εσύ θα πήγαινες με οποιαδήποτε. Ακόμη και με μια που θεωρείς "τελευταία". πχ με μια που την κοροϊδεύει πως είναι ηλίθια όλη σου η παρέα, και μετά θα έκανες το κομμάτι σου επειδή απλώς πήδηξες.
Μια γυναίκα δεν θα πήγαινε ΠΟΤΕ με κάποιον που θεωρεί αυτή  "τελευταίο".  

Αηδίες ε?

 Ξέρω δεν τα πιστεύεις!

Αλλά έτσι είναι αυτά τα θέματα . Δεν μπορεί κανείς να σου τα εξηγήσει. Πρέπει να ξανα-ανακαλύψεις τυχαία μόνος σου την "Αμερική", έστω και αν όλοι γύρω σου προσφέρουν απλόχερα τον χάρτη.

Τώρα θα με ρωτήσεις που τα ξέρω όλα αυτά? Θα ειρωνευτείς λέγοντας "σιγά ρε μπήχτη, που τα ξέρεις όλα" . Μου τα είπανε, τους κορόιδεψα, ειρωνεύτηκα, γέλασα μαζί τους, και τελικά τα επιβεβαιώνω όλα σιγά σιγά.

                                            <---------->

"Μας τρώει τα κορίτσια"

Εκνευρίζεσαι με την "αδικία" να σου τρώει τα κορίτσια ο τάδε επειδή είναι μπαρμαν, σφίχτερμαν, σουπερμαν, πιλότος καμαρότος, αστροναύτης, επιτυχημένος επιχειρηματίας κλπ; Ή επειδή έχει σίγουρη και καλή δουλειά, ή επειδή κατέχει μια θέση εξουσίας κλπ;

Σιγά την αδικία. Προτιμώ να μας φάνε τα κορίτσια κάποιοι που κάτι κάναν για να το αξίζουν παρά να μας τα τρώνε τα ομορφόπαιδα που απλώς στραβοπήδηξε ο μπαμπάς του την μαμά του και γίναν κάτι τυχαίες γενετικές διεργασίες και βγήκε από κωλοφαρδία όμορφος. 

Σου την σπάω; Πιστεύεις ότι χαλάω την πιάτσα με αυτά που λέω; Πιστεύεις ότι μας αδικώ; Ρε κομπλεξικέ εγωιστή, 15 γραμμές απλώς έγραψα για εμάς. Γι' αυτές μπορώ να γράψω δεκαπεντάτομη εγκυκλοπαίδεια χωρίς εικόνες με γραμματοσειρά 9άρα...! Κλείσε τώρα το pc και τράβα για ποτό μπας και πηδήξεις. Α, και άμα τύχει κι έχεις δίπλα σου τρεις γκόμενες, μια ωραία, μια μέτρια, και μια "μπάζο" μην την πέσεις στο μπάζο και καλά για σίγουρα. Θα φας την χυλόπιτα της ζωής σου. Θα σου εξηγήσω σε άλλο άρθρο γιατί. Τράβα τώρα...

To Cafe Santan όπως το γνώρισα εγώ

(Σημείωση: το Cafe Santan ειναι ενα θρυλικό μπαρ του Βόλου που διανύει την τέταρτη του δεκαετία)

Το cafe santan το γνώρισα το 1995, σε μια εποχή που ο κόσμος χορευε ακόμη και σε ροκάδικα. Σε μια εποχή που επινες μπίρα όρθιος απο το μπουκάλι. Σε μια εποχή που ο Ρορυ Γκαλαχερ φάνταζε ακόμη επίκαιρος και μοντέρνος λες και ήταν  στα ... Charts, κι ας μην ήταν καν εν ζωή. 

Ηταν το μέρος που πηγαινες μόνος σου και δεν ντρεποσουν μην σε παρεξηγησουν που δεν έχεις παρέα, άλλωστε σε λίγο θα εβρισκες...! Γρήγορα γινοσουν μέρος μιας ευρύτερης παρέας που είχε μονο μικρά ονόματα, και πριν καλα το καταλάβεις είχες το δικό σου σκαμπω στο μπαρ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο καθένας καθόταν κάθε βραδιά στην ίδια περίπου θέση, λες και πηγαίναμε δημοτικό σχολείο...!

Το cafe santan ήταν το αρνητικό φιλμ της συμβατικής νυχτερινής διασκέδασης. Οταν σχεδόν παντού η πεπατημένη ήταν να είσαι ντυμένος με την τελευταία λέξη της φετινής μόδας εκεί μεσα φαντάζες ανάρμοστος αν ντυνοσουν διαφορετικά απο ότι στην καθημερινότητα σου. Ισως απο εκεί να πήγαζε και η χαλαρότητα και ο αυθορμητισμός των ανθρώπων. Και σε συνέπαιρνε το κλίμα, και το μετέδιδες. Ισως είχε και κάποια μυστήρια Λιακοπουλική διαβολική ενέργεια γιατι συνέβαινε το εξής μαγικό: Δεν συχνάζαν αναγκαστικα μόνο καλοί άνθρωποι, αλλά όσοι συχνάζαν συμπεριφερόταν σαν...καλοί άνθρωποι! 

Στο cafe santan δεν υπήρχαν ηλικίες. Οι επιστήμονες του marketing θα σκιζαν τα πτυχία τους προσπαθώντας να κατανοήσουν ποιο ειναι το target group στο οποίο απευθύνεται η επιχείρηση. Εβλεπες teenagers με τσάντες POLO, νεαρους χεβμεταλαδες, εικοσαχρονους party animals, σοφιστικέ τριανταρηδες, σαρανταρηδες οικογενειάρχες, ηλικιωμένους νοσταλγους...

Υπήρχε όμως και η καλλιτεχνική πλευρά του μαγαζιού. Σε μια εποχή που ότι καλό κυκλοφορούσε μουσικά (οργανοπαιχτες, συνθετες, τραγουδιστες) είχε κάποια σχέση με την ροκ, ήταν λογικό ενα τέτοιο μοναδικό μέρος και μάλιστα στην επαρχία, να ειναι ένα καλλιτεχνικό καφενείο. Και δεν αναφέρομαι μονο στα τακτικά ή περιστασιακά live που λαμβαναν χώρα, αλλά και στους τακτικούς και μη, πελάτες. Εψαχνες μπασίστα για το συγκρότημα σου; Μέχρι να πιεις την μπίρα σου είχες βρει έναν. Με τρεις μπίρες εβρισκες ολόκληρο συγκρότημα...

Το cafe santan συμβολίζει μια ολόκληρη εποχή για την ζωή μερικών. Όπως κάποιος πχ λέγοντας "τα φοιτητικα μου χρονια" οριοθετεί μια χρονική περίοδο στην οποία είχε έναν συγκεκριμένο τροπο ζωής , έτσι για κάποιους υπάρχουν τα "χρόνια του Σανταν", και όσο και υπερβολή να μοιάζει, οι μυημένοι καταλαβαίνουν απόλυτα  τι σημαίνει αυτό. 

Ζούμε στο 2013 και έχουν αλλάξει πολλά. Αλλαξε η οικονομία, η μουσική, οι άνθρωποι, η μόδα, η ανάγκη όμως για χαλαρότητα και αυθορμητισμό  δεν άλλαξε. Και στην ουσία αυτο ήταν το προιόν που πουλούσε το cafe santan και όχι ροκ μουσική και μπίρα. Γι 'αυτο τον λόγο ακριβως και υπάρχει ακόμη. 

ψευτο-ζωόφιλοι

Σύγχρονε Έλληνα "φιλόζωε", από ποιό μέγεθος και πάνω αγαπάς τα ζώα? Δεν βλέπω καμια φροντίδα και πρόβλεψη για τα μυρμήγκια...

Από ποιά ομορφιά και πάνω? Δεν σε είδα να διαλέγεις άσχημο σκύλο. Διαλέγεις όμορφο, ράτσας, αρτιμελή.

Γιατί ακολουθείς την μόδα? Είσαι γυναίκα παίρνεις γατούλα ή σκυλιτσα μίνι διαστάσεων και γουτσου-γουτσου εμφάνισης. Είσαι άνδρας παίρνεις ροντβαιλερ, ντόγκο αρτζεντινο. Στον γιό σου παίρνεις χάμστερ, στην κόρη χρυσόψαρο.


Μια εποχή ήταν μόδα τα ερπετά. Έβγαινε ο άλλος βόλτα με ένα Ιγκουάνα στην καφετέρια!
Μετα φθηνηναν τα αυτοκίνητα και το έριξε στα κωλοφτιαγμενα με τις εξατμίσεις και τα subwoofer. Το φουκαριάρικο το Ιγκουάνα το αμόλησε στα χωράφια σφυρίζοντας στον γυρισμό αδιάφορα.

Ο συγχρονος φιλόζωος, με το να ΚΑΤΕΧΕΙ ένα ζωάκι ικανοποιεί τις ίδιες ανάγκες που ικανοποιεί οταν αγοράζει iphone, επώνυμα ρούχα, σπορ αυτοκίνητα. Ειναι φανερό πως αποτελεί στοιχείο lifestyle, και αυτο φαίνεται απο τον τρόπο που το μεταχειρίζεται. 

Μπορει να παρατήσει τον σκυλάκο του καμια εβδομαδα μόνο του στο μπαλκονι μες στην μοναξιά να ξεσηκωνει την γειτονια με το γαύγισμα του αλλά όταν θα βγεί στην καφετέρεια δεν θα λησμονήσει φυσικά να τον παρει μαζι του (και φυσικά να σηκώσει τον γιακά του πόλο και να βάλει μπόλικο ζελε).

Ο συγχρονος φιλόζωος έχει ΜΟΝΟ δικαιώματα. Διαμαρτύρεται εντόνως που δεν υπάρχει πρόβλεψη για το κατοικίδιο του σε ξενοδοχεία, μεσα συγκοινωνιας κλπ, αλλά δεν εχει κανενα προβλημα να παρκάρει το αυτοκινητο του  σε γωνιες, ράμπες , παρκινγκ για αναπηρους.

Από την άλλη, δεν μπορεί να δεχτεί την "παραξενιά" των συνανθρώπων του που σιχαίνονται το να  ανεβαίνει το ζώο τους σε κοινοχρηστα τραπέζια και καρέκλες, και να κολυμπά στην θάλασσα (και στην πισίνα, ναι το έχουμε δεί!) δίπλα τους. Έχει αποστηθίσει μάλιστα και κανα δυο κλισέ ψευτοεπιχειρήματα  του τύπου "εσυ οταν κατουράς μέσα στην θάλασσα είσαι πιο καθαρός;", πιστεύοντας πως διεκδικεί βραβείο χειρισμού της δικανικής τέχνης. 

Γιατί ρε φίλε δεν κατεβάζεις απλώς μια εφαρμογή απο αυτες που ταιζεις ενα virtual σκυλακι να μας αφησεις ήσυχους?

Το προβλημα με τον σύγχρονο δηθεν φιλόζωο είναι ότι δεν αγαπαει το ζώο του αλλά τον εαυτό του. Αν του πεις οτι υπάρχει ενας επίγειος παράδεισος για ζώα και οτι εκεί το σκυλάκι του θα περναει καλυτερη ζωη απ'οτι μαζί του δεν θα δεχτει να το δώσει.

Διότι δεν τον νοιάζει να είναι ευτυχισμένο το κατοικίδιό του αλλα το να περνάει καλα ο ίδιος μεσα απο την συμβίωση μαζί του, μέσα απο την ΚΑΤΟΧΗ του.

Τύποι χορευταράδων

Αυτός που δεν μπαίνει ποτέ πρώτος γιατι δεν ξερει τι να κανει το ελευθερο χέρι.

Αυτος που επιδιώκει να μπαίνει πρωτος γιατι πιστευει πως ξέρει τι να κάνει με το ελεύθερο χέρι...

Αυτός που προκειμένου να πουλήσει φιγούρα, ενώ ο χορος εχει 3-4 απλά βήματα, προσθέτει και μερικα δικα του αλλά τα κανει περίτεχνα και μένει παντα εντός ρυθμου. Μην τον κοιτάς στα πόδια. Θα σε μπερδεψει!

Αυτος που προτάσει τα σκέλια, λυγίζει λίγο τα γόνατα και χορεύει με τις φτέρνες. Τον εχετε δει όλοι, αλλα αν τυχόν δεν καταλαβατε ποιόν ακριβώς περιγράφω δεν φταίτε εσείς αλλά η αδυναμία των λέξεων που επέλεξα για να σας εξηγήσω.

Αυτός που ξέρει και τους στίχους. Ολοι διασκεδάζουν όχι όμως οσο αυτός. Συνήθως κοιτάζει αυτόν που σέρνει τον χορό ειδικά αν μιλαμε για τσάμικο στο οποίο όλοι σέρνονται για να κάνει τσαλίμια ο πρώτος, και καραδοκεί να του πάρει την θέση. 

Αυτος που χορεύει απο αγγαρία. Εχει το ιδιο ακριβως υφος με οταν πληρώνει λογαριάσμους.

Αυτος που δεν εχει ταλέντο αλλα έχει παει χορευτικο. Δεν εχει καθόλου χάρη και στυλ και πραγματοποιει σαν ρομποτ οτι εμαθε στο χορευτικό. Ορθή γωνία το πόδι, ισες αποστάσεις τα βηματα, συνηθως οταν πιανεσαι μαζι του για χασαποσερβικο μετα σε πονάνε οι ώμοι... μπελας σκετος!

Αυτός που δεν ξέρει τα βήματα. Αυτος συνήθως είναι η πιο ευχαριστη παρουσια. Έχετε δει τουριστα σε Ελληνικό γλέντι. Κάπως έτσι. Ειναι απενοχοποιημένος και απελευθερωμένος επειδη ειναι ολοφάνερη η άγνοια του και ολοι ειναι επιεικείς μαζί του. Το  διασκεδαζει  μεχρι την στιγμη που θα έχει πλέον μάθει τα βήματα. Μετα φευγει απο αυτην εδω την κατηγορια και παει σε μια απο τις πιό πάνω.

Oι τύποι που κάνουν like.

Ο τύπος που κανει like σε γκομενες γιατι κατα βάθος πιστεύει οτι έτσι θα πηδηξει.

Ο τύπος που σε διαβάζει ανελλιπώς αλλα παρα-είναι κομπλεξικος για να σου κανει έστω και ένα like.

Ο τύπος που κανει like σε όλες σου τις δημοσιεύσεις μόνο και μόνο επειδή σε ξέρει, χωρις να τον νοιαζει τι γραφεις.

Ο τύπος που κανει like στα ίδια του τα σχόλια.

Ο τύπος που κάνει like σε ενα σχόλιο  αλλά όχι και στην ίδια την δημοσίευση για να την πεί κατα κάποιο τρόπο αλλα με το γάντι. Στην κανονική ζωη θα τον λέγαμε θρασυδειλο.

O τύπος που κάνει like  σε κομμάτι που δεν ξέρει, για να δείξει οτι ταχα το ξέρει, γιατι πιστεύει οτι είτε αυτος που το δημοσίευσε είτε ο artist του κομματιου ειναι πολυ cool...

O τύπος που κάνει like στο τελευταίο "ποιοτικο" αρθρο χωρις να το διαβάσει καν, επειδη μυρίστηκε κουλτουρα...

Ο τύπος που δεν κανει like επειδη  υπάρχουν ηδη πολλα  likes και το δικο του δεν θα πέσει στην αντιληψη κανενος. 

O τυπος που βλέπει τις φωτογραφιες ενος ξέκωλου τίγκα στα ξωβυζα τα μινι και τα μαγιω, αλλα κάνει like σε φωτο που φαινεται μονο το προσωπο της για να δειξει οτι δεν την βλεπει σαν ενα κομματι κρεας (χεστηκε η αλλη) επειδη ετσι πιστευει οτι θα πηδηξει. Ενα δάκρυ κύλισε...

Οι τύποι που αν γινοταν να κάνουν like στο like θα το κάνανε!

DJ'S και όχι μόνο!

http://greekdjblog.blogspot.gr/

Αφιερωμένο!!!

Αφιερωμένο στα φιλαράκια μας που ξαφνικά από τις συζητήσεις για κωλους, βυζια, κωλοφτιαγμενα αυτοκινητα και Ολυμπιακό, πλέον δίνουν μίνι διαλέξεις για ΑΟΖ υφαλοκρηπιδες  και παίζουν στα δαχτυλα διπλωματία και  διεθνεις σχέσεις.

Κατ'αρχας, κολλητέ, έχεις μπερδέψει την έννοια "αμεση δημοκρατια".

 Άμεση δημοκρατία στην αρχαια Αθήνα σήμαινε οτι έτσι οπως ηταν μαζεμένοι εκει κοντα στον ιερό βράχο, σηκωναν τα χέρια τους για το ποιοι θελουν να περάσει ο πήλινος σωληνας απο τον λυκαβητό και ποιοί από το θησείο.

Ανίθετα στην εποχή μας είναι ανέφικτο να γνωρίζεις εννοιες αλλα και μυστικα των διεθνων σχεσεων και της διπλωματιας οποτε ειναι ΑΔΥΝΑΤΟ να ξέρεις ποιο ειναι το συμφέρον σου και ποιο όχι. Μην παριστάνεις λοιπον το πολιτικό ον και οτι ψηφίζεις με βάση την γνωση και την πληροφορηση που εχεις γυρω απο τα κοινά. Δείχνεις απλώς γελοίος και όχι ψαγμένος όπως θα ηθελες. Αρκέσου απλώς στο να ψηφίζεις ώριμα καθε τεσσερα χρόνια (κατι που φυσικα δεν κανεις) και τις υπόλοιπες    (365 X 4) - 1   μέρες που μένουν απο τις επόμενες εκλογές κοίτα να διαβάσεις κανα βιβλίο αντι για chain letters, και συνομωσιολογικα blogs, και κοιτα να κάνεις τουλάχιστον καμία αξιοπρεπή απεργία.

Όχι! Τα blog και τα  emails  που μου κανεις FWD από τότε που ανακάλυψες ότι στον υπολογιστή δεν παίζεις μόνο πασίεντζα και ναρκαλιευτή, δεν σε μορφώσαν ουτε σε κάνανε πιο έξυπνο απο πριν. Ακριβώς όπως οι τσόντες που δεν σε κάναν καλύτερο στο κρεβάτι. Όπως το περιοδικό "τριποντο" που δεν σε έκανε καλύτερο στο μπάσκετ. Όπως οι μεταδοσεις της φόρμουλα 1 στον Αlpha που δεν σε έκαναν πιλότο μονοθέσιου.

Οκ το κουρασα...αυτος ήταν ο στόχος μου γιατι κι εσυ με κουρασες!

Μου λείπει που μιλούσες μόνο για γκόμενες, για ποδόσφαιρο, για τροχονόμους που σε σταματήσαν και τους το έπαιξες μαγκας, για το πόσο σου άρεσουν οι ταινίες με τον Jason Statham. Μου έλειψε ο καιρός που η συμπεριφορά σου ήταν ανάλογη της αμορφωσιάς σου.