Τσαμπουκαλέματα

-Όταν  "τσαμπουκαλεύεσαι", δεν παίζει ρόλο ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Ο αδύναμος θα τις φάει και ο δυνατός θα μπλέξει με τον νόμο. Δεν συμφέρει κανέναν, κρατήστε λοιπόν τα νεύρα και τις δυνάμεις σας για την καθημερινή πάλη για την ζωή. 

-Ένας συνηθισμένος καυγάς με συνηθισμένους καθημερινούς ανθρώπους, κρατάει μερικά δευτερόλεπτα και κερδίζει αυτός που θα ρίξει την πρώτη "καλή". Δεν είναι δηλαδή όπως στις ταινίες, όπου οι ήρωες αντέχουν διακόσιες μπουνιές στα μούτρα πριν πέσουν αναίσθητοι και ηττημένοι. 

- Το χειρότερο βρίσιμο οδηγώντας θα το φας από γυναίκες ή γέρους οδηγούς ή πεζούς. Επειδή η κατηγορία αυτή δεν φοβάται μην φάει ξύλο (ποιος δέρνει γυναίκα ή γέρο) δεν θα διστάσουν να σου πουν τις χειρότερες βρισιές και προσβολές. Αντίθετα οι αψιμαχίες μεταξύ αντρών, συνήθως είναι πιο συγκρατημένες καθώς και οι δύο ξέρουν πως μια άσχημη προσβολή ή βρισιά φέρνει αναγκαστικά την κατάσταση στα χέρια, και δεν έχουν όλοι κάθε ώρα και στιγμή όρεξη για street fighting. 

-Όταν είσαι ενθουσιασμένος με την νέα πολεμική τέχνη που μαθαίνεις ανήκεις στην κατηγορία υψηλού κινδύνου για καυγά . Νιώθεις ισχυρός και θες να εφαρμόσεις αυτά που έμαθες και έχεις μια συμπεριφορά "come on, make my day" , και κυνηγάς να..."αδικηθείς" για να δείρεις. Συχνά την πατάς και τις τρως...

-Όταν νιώθεις ότι κάποιον "τον έχεις" και τον προκαλείς για να γίνει η "φάση" και να δοθεί έτσι η αφορμή να τον πλακώσεις, σκέψου όλους αυτούς που "σε έχουν" και που θα έκανες τον Κινέζο προκειμένου να μην τους προκαλέσεις, και θα καταλάβεις πόσο αδερφή είσαι... 

-Το γυμναστήριο από μόνο του δεν θα σε κάνει ποτέ αρκετά δυνατό για να τα βγάλεις πέρα σε έναν καυγά. Το street fighting δεν έχει να κάνει με την δύναμη ακριβώς όπως το "καμάκι" δεν έχει να κάνει με την ομορφιά... 

-Αν είσαι ο "αδύναμος" και το ξέρεις, μην ποντάρεις πολλά στο ότι οι τριγύρω θα σας χωρίσουν. Θα εκπλαγείς με την λαγνεία του κόσμου για τέτοιου είδους θεάματα, καθως και για τον φόβο (συχνά δικαιολογημένο) να εμπλακούν με κάθε τρόπο.

-Αν είσαι ο "δυνατός" και το ξέρεις μην ποντάρεις πολλά στο ότι θα μπορέσεις να δείρεις κάποιον χωρίς να τον τραυματίσεις αρκετά ώστε να μην πάει στο νοσοκομείο ή στο νεκροτομείο, ή ότι θα γλιτώσεις την μήνυση ακόμη κι αν δεν φταις που σε προκάλεσαν...

Love Doctor

"Δεν μου δίνουν σημασία"

Θα έχεις σίγουρα παρατηρήσει πως οι γυναίκες δεν σου δίνουν πολύ (ή και καθόλου) σημασία. Αντίθετα όταν είσαι σε μια ανάμεικτη με κορίτσια κι αγόρια παρέα όπου "ξεδιπλώνονται" οι προσωπικότητες, και μιλάς και αλληλεπιδράς μαζί τους, κάτι πάει να γίνει ε? 

Γιατί να συμβαίνει αυτό??? Aναρωτιέσαι!!!

 Ο λόγος είναι ότι... 
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΟΣ...!!!

Το είχες υποψιαστεί έτσι δεν είναι?

Οι γυναίκες από τα σχολικά χρόνια ακόμη, αν θυμάσαι, θέλουν όλες τον ίδιο. Τον πιο "ωραίο" του σχολείου, τον πιο ωραίο του γραφείου, τον πιο ωραίο του χωριού. Τον πιο "ωραίο" ότι κι αν σημαίνει αυτό, όχι αναγκαστικά εμφανισιακά. Ξέρουν αυτές ποιόν λένε ωραίο.

Αν μαζευτούμε στον ίδιο χώρο για δέκα λεπτά άντρες και γυναίκες και μετά πάρουμε συνεντεύξεις, θα παρατηρήσουμε πως όλες θα θέλουν τον ίδιο άντρα,  ενώ των αντρών οι επιλογές θα ποικίλουν αρκετά. 

Πριν διαμαρτυρηθείς ότι ζεις σε έναν άδικο κόσμο διάβασε παρακάτω. Τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα. Ίσα ίσα μάλιστα. Ζεις σε έναν πολύ δίκαιο (ερωτικά) κόσμο για άντρες και πολύ άδικο για γυναίκες. 

Όλα ξεκίνησαν όταν μας έπλασε ο δημιουργός. Έκανε τον άντρα να έχει ενεργητική στάση στο σεξ, να πρέπει δηλαδή να έχει στύση για να κάνει την ερωτική πράξη και να τεκνοποιήσει διαιωνίζοντας το είδος, ενώ την γυναίκα την έκανε να έχει παθητική στάση, να αρκεί δηλαδή το άνοιγμα τον ποδιών (κι αν το καλοσκεφτείς ούτε καν αυτό είναι απαραίτητο).

Αυτό κάνει τον άντρα να ζευγαρώνει αποκλειστικά με γυναίκες που τον διεγείρουν ερωτικά, ενώ την γυναίκα χωρίς να της είναι το παραπάνω απαραίτητο (επιθυμητό ναι, αναγκαίο όχι) να μπορεί να συμβιβαστεί με κάποιον που της προκαλεί ασφάλεια, αίσθηση ισχύος, εξουσίας, ή ακόμη και μικρότερα πράγματα όπως να την κάνει να γελάει, να την αγαπάει και να καλύπτει συναισθηματικές ανάγκες, κλπ . 

Οι τύποι αντρών φυσικά που καλύπτουν τις ανάγκες της ασφάλειας, της ισχύος και της εξουσίας ποικίλουν ανα τους αιώνες. Στα προϊστορικά χρόνια θα ήταν ο τύπος που χειρίζεται με μαεστρία το ρόπαλο και φέρνει κάθε μέρα τροφή στην σπηλιά, σε νεώτερα χρόνια ίσως θα ήταν αυτός που ήταν κοντά στο παλάτι και στους γαλαζοαίματους, στα σύγχρονα αυτός που είναι πλούσιος, κατέχει κάποια θέση εξουσίας κλπ 

Όλα τα παραπάνω σημαίνουν ότι μπορεί να "ζευγαρώσεις" με την πιο ωραία γυναίκα πχ μόνο και μόνο  επειδή έχεις προσωπικότητα ενώ αυτή είναι καταδικασμένη να προσελκύει το αντίθετο φύλο με έναν μόνο τρόπο. Διατηρώντας την εμφάνιση της όσο πιο κοντά γίνεται στο πρότυπο της γυναικείας ομορφιάς της εκάστοτε εποχής. 

Σου μοιάζει ακόμη άδικη η ζωή?  

                                                 <----->

"Όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες εκτός από τις μάνες κι αδερφές μας"

Αν είσαι από εκείνους που χρησιμοποιεί συχνά το γνωστό κλισέ "όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες κλπ κλπ" μάθε πως εμείς είμαστε και όχι αυτές. 

Σκύψε να σου πω στο αυτί:

Θυμάσαι τον εαυτό σου στα εφηβικά σου χρόνια; 

Τότε που ξεχείλιζε ο εγκέφαλός σου με αυτές τις ειδικές ορμόνες (δεν ξέρω καν αν υπάρχουν, έτσι μου'ρθε ) που σε κάνουν να θες να ανοίξεις μια τρύπα στον τοίχο και να τον χώσεις μέσα? Ε, όταν τελικά τα κατάφερες να τον χώσεις σε πραγματικό θηλυκό πολυκύτταρο οργανισμό, μόλις τελείωσες το μόνο που ήθελες  να κάνεις ήταν να πας να το διηγηθείς στους φίλους σου ή να ξεραθείς απλώς στον ύπνο. Η γυναίκα όμως που το στερεότυπο τις θέλει όλες "πουτάνες", μάθε πως ακόμη και μετά από το πιο τρελό one night stand με άγνωστο που μόλις γνώρισε ψάχνει  μια αγκαλιά, μια αναγνώριση, λίγη συναισθηματική κάλυψη, λίγη στοργή. Ακόμη και πίσω από μια...παρτούζα μπορεί να κρύβεται μπόλικο συναίσθημα.

Επίσης άκου κι αυτό:
Εσύ θα πήγαινες με οποιαδήποτε. Ακόμη και με μια που θεωρείς "τελευταία". πχ με μια που την κοροϊδεύει πως είναι ηλίθια όλη σου η παρέα, και μετά θα έκανες το κομμάτι σου επειδή απλώς πήδηξες.
Μια γυναίκα δεν θα πήγαινε ΠΟΤΕ με κάποιον που θεωρεί αυτή  "τελευταίο".  

Αηδίες ε?

 Ξέρω δεν τα πιστεύεις!

Αλλά έτσι είναι αυτά τα θέματα . Δεν μπορεί κανείς να σου τα εξηγήσει. Πρέπει να ξανα-ανακαλύψεις τυχαία μόνος σου την "Αμερική", έστω και αν όλοι γύρω σου προσφέρουν απλόχερα τον χάρτη.

Τώρα θα με ρωτήσεις που τα ξέρω όλα αυτά? Θα ειρωνευτείς λέγοντας "σιγά ρε μπήχτη, που τα ξέρεις όλα" . Μου τα είπανε, τους κορόιδεψα, ειρωνεύτηκα, γέλασα μαζί τους, και τελικά τα επιβεβαιώνω όλα σιγά σιγά.

                                            <---------->

"Μας τρώει τα κορίτσια"

Εκνευρίζεσαι με την "αδικία" να σου τρώει τα κορίτσια ο τάδε επειδή είναι μπαρμαν, σφίχτερμαν, σουπερμαν, πιλότος καμαρότος, αστροναύτης, επιτυχημένος επιχειρηματίας κλπ; Ή επειδή έχει σίγουρη και καλή δουλειά, ή επειδή κατέχει μια θέση εξουσίας κλπ;

Σιγά την αδικία. Προτιμώ να μας φάνε τα κορίτσια κάποιοι που κάτι κάναν για να το αξίζουν παρά να μας τα τρώνε τα ομορφόπαιδα που απλώς στραβοπήδηξε ο μπαμπάς του την μαμά του και γίναν κάτι τυχαίες γενετικές διεργασίες και βγήκε από κωλοφαρδία όμορφος. 

Σου την σπάω; Πιστεύεις ότι χαλάω την πιάτσα με αυτά που λέω; Πιστεύεις ότι μας αδικώ; Ρε κομπλεξικέ εγωιστή, 15 γραμμές απλώς έγραψα για εμάς. Γι' αυτές μπορώ να γράψω δεκαπεντάτομη εγκυκλοπαίδεια χωρίς εικόνες με γραμματοσειρά 9άρα...! Κλείσε τώρα το pc και τράβα για ποτό μπας και πηδήξεις. Α, και άμα τύχει κι έχεις δίπλα σου τρεις γκόμενες, μια ωραία, μια μέτρια, και μια "μπάζο" μην την πέσεις στο μπάζο και καλά για σίγουρα. Θα φας την χυλόπιτα της ζωής σου. Θα σου εξηγήσω σε άλλο άρθρο γιατί. Τράβα τώρα...

To Cafe Santan όπως το γνώρισα εγώ

(Σημείωση: το Cafe Santan ειναι ενα θρυλικό μπαρ του Βόλου που διανύει την τέταρτη του δεκαετία)

Το cafe santan το γνώρισα το 1995, σε μια εποχή που ο κόσμος χορευε ακόμη και σε ροκάδικα. Σε μια εποχή που επινες μπίρα όρθιος απο το μπουκάλι. Σε μια εποχή που ο Ρορυ Γκαλαχερ φάνταζε ακόμη επίκαιρος και μοντέρνος λες και ήταν  στα ... Charts, κι ας μην ήταν καν εν ζωή. 

Ηταν το μέρος που πηγαινες μόνος σου και δεν ντρεποσουν μην σε παρεξηγησουν που δεν έχεις παρέα, άλλωστε σε λίγο θα εβρισκες...! Γρήγορα γινοσουν μέρος μιας ευρύτερης παρέας που είχε μονο μικρά ονόματα, και πριν καλα το καταλάβεις είχες το δικό σου σκαμπω στο μπαρ. Για κάποιον ανεξήγητο λόγο ο καθένας καθόταν κάθε βραδιά στην ίδια περίπου θέση, λες και πηγαίναμε δημοτικό σχολείο...!

Το cafe santan ήταν το αρνητικό φιλμ της συμβατικής νυχτερινής διασκέδασης. Οταν σχεδόν παντού η πεπατημένη ήταν να είσαι ντυμένος με την τελευταία λέξη της φετινής μόδας εκεί μεσα φαντάζες ανάρμοστος αν ντυνοσουν διαφορετικά απο ότι στην καθημερινότητα σου. Ισως απο εκεί να πήγαζε και η χαλαρότητα και ο αυθορμητισμός των ανθρώπων. Και σε συνέπαιρνε το κλίμα, και το μετέδιδες. Ισως είχε και κάποια μυστήρια Λιακοπουλική διαβολική ενέργεια γιατι συνέβαινε το εξής μαγικό: Δεν συχνάζαν αναγκαστικα μόνο καλοί άνθρωποι, αλλά όσοι συχνάζαν συμπεριφερόταν σαν...καλοί άνθρωποι! 

Στο cafe santan δεν υπήρχαν ηλικίες. Οι επιστήμονες του marketing θα σκιζαν τα πτυχία τους προσπαθώντας να κατανοήσουν ποιο ειναι το target group στο οποίο απευθύνεται η επιχείρηση. Εβλεπες teenagers με τσάντες POLO, νεαρους χεβμεταλαδες, εικοσαχρονους party animals, σοφιστικέ τριανταρηδες, σαρανταρηδες οικογενειάρχες, ηλικιωμένους νοσταλγους...

Υπήρχε όμως και η καλλιτεχνική πλευρά του μαγαζιού. Σε μια εποχή που ότι καλό κυκλοφορούσε μουσικά (οργανοπαιχτες, συνθετες, τραγουδιστες) είχε κάποια σχέση με την ροκ, ήταν λογικό ενα τέτοιο μοναδικό μέρος και μάλιστα στην επαρχία, να ειναι ένα καλλιτεχνικό καφενείο. Και δεν αναφέρομαι μονο στα τακτικά ή περιστασιακά live που λαμβαναν χώρα, αλλά και στους τακτικούς και μη, πελάτες. Εψαχνες μπασίστα για το συγκρότημα σου; Μέχρι να πιεις την μπίρα σου είχες βρει έναν. Με τρεις μπίρες εβρισκες ολόκληρο συγκρότημα...

Το cafe santan συμβολίζει μια ολόκληρη εποχή για την ζωή μερικών. Όπως κάποιος πχ λέγοντας "τα φοιτητικα μου χρονια" οριοθετεί μια χρονική περίοδο στην οποία είχε έναν συγκεκριμένο τροπο ζωής , έτσι για κάποιους υπάρχουν τα "χρόνια του Σανταν", και όσο και υπερβολή να μοιάζει, οι μυημένοι καταλαβαίνουν απόλυτα  τι σημαίνει αυτό. 

Ζούμε στο 2013 και έχουν αλλάξει πολλά. Αλλαξε η οικονομία, η μουσική, οι άνθρωποι, η μόδα, η ανάγκη όμως για χαλαρότητα και αυθορμητισμό  δεν άλλαξε. Και στην ουσία αυτο ήταν το προιόν που πουλούσε το cafe santan και όχι ροκ μουσική και μπίρα. Γι 'αυτο τον λόγο ακριβως και υπάρχει ακόμη. 

ψευτο-ζωόφιλοι

Σύγχρονε Έλληνα "φιλόζωε", από ποιό μέγεθος και πάνω αγαπάς τα ζώα? Δεν βλέπω καμια φροντίδα και πρόβλεψη για τα μυρμήγκια...

Από ποιά ομορφιά και πάνω? Δεν σε είδα να διαλέγεις άσχημο σκύλο. Διαλέγεις όμορφο, ράτσας, αρτιμελή.

Γιατί ακολουθείς την μόδα? Είσαι γυναίκα παίρνεις γατούλα ή σκυλιτσα μίνι διαστάσεων και γουτσου-γουτσου εμφάνισης. Είσαι άνδρας παίρνεις ροντβαιλερ, ντόγκο αρτζεντινο. Στον γιό σου παίρνεις χάμστερ, στην κόρη χρυσόψαρο.


Μια εποχή ήταν μόδα τα ερπετά. Έβγαινε ο άλλος βόλτα με ένα Ιγκουάνα στην καφετέρια!
Μετα φθηνηναν τα αυτοκίνητα και το έριξε στα κωλοφτιαγμενα με τις εξατμίσεις και τα subwoofer. Το φουκαριάρικο το Ιγκουάνα το αμόλησε στα χωράφια σφυρίζοντας στον γυρισμό αδιάφορα.

Ο συγχρονος φιλόζωος, με το να ΚΑΤΕΧΕΙ ένα ζωάκι ικανοποιεί τις ίδιες ανάγκες που ικανοποιεί οταν αγοράζει iphone, επώνυμα ρούχα, σπορ αυτοκίνητα. Ειναι φανερό πως αποτελεί στοιχείο lifestyle, και αυτο φαίνεται απο τον τρόπο που το μεταχειρίζεται. 

Μπορει να παρατήσει τον σκυλάκο του καμια εβδομαδα μόνο του στο μπαλκονι μες στην μοναξιά να ξεσηκωνει την γειτονια με το γαύγισμα του αλλά όταν θα βγεί στην καφετέρεια δεν θα λησμονήσει φυσικά να τον παρει μαζι του (και φυσικά να σηκώσει τον γιακά του πόλο και να βάλει μπόλικο ζελε).

Ο συγχρονος φιλόζωος έχει ΜΟΝΟ δικαιώματα. Διαμαρτύρεται εντόνως που δεν υπάρχει πρόβλεψη για το κατοικίδιο του σε ξενοδοχεία, μεσα συγκοινωνιας κλπ, αλλά δεν εχει κανενα προβλημα να παρκάρει το αυτοκινητο του  σε γωνιες, ράμπες , παρκινγκ για αναπηρους.

Από την άλλη, δεν μπορεί να δεχτεί την "παραξενιά" των συνανθρώπων του που σιχαίνονται το να  ανεβαίνει το ζώο τους σε κοινοχρηστα τραπέζια και καρέκλες, και να κολυμπά στην θάλασσα (και στην πισίνα, ναι το έχουμε δεί!) δίπλα τους. Έχει αποστηθίσει μάλιστα και κανα δυο κλισέ ψευτοεπιχειρήματα  του τύπου "εσυ οταν κατουράς μέσα στην θάλασσα είσαι πιο καθαρός;", πιστεύοντας πως διεκδικεί βραβείο χειρισμού της δικανικής τέχνης. 

Γιατί ρε φίλε δεν κατεβάζεις απλώς μια εφαρμογή απο αυτες που ταιζεις ενα virtual σκυλακι να μας αφησεις ήσυχους?

Το προβλημα με τον σύγχρονο δηθεν φιλόζωο είναι ότι δεν αγαπαει το ζώο του αλλά τον εαυτό του. Αν του πεις οτι υπάρχει ενας επίγειος παράδεισος για ζώα και οτι εκεί το σκυλάκι του θα περναει καλυτερη ζωη απ'οτι μαζί του δεν θα δεχτει να το δώσει.

Διότι δεν τον νοιάζει να είναι ευτυχισμένο το κατοικίδιό του αλλα το να περνάει καλα ο ίδιος μεσα απο την συμβίωση μαζί του, μέσα απο την ΚΑΤΟΧΗ του.

Τύποι χορευταράδων

Αυτός που δεν μπαίνει ποτέ πρώτος γιατι δεν ξερει τι να κανει το ελευθερο χέρι.

Αυτος που επιδιώκει να μπαίνει πρωτος γιατι πιστευει πως ξέρει τι να κάνει με το ελεύθερο χέρι...

Αυτός που προκειμένου να πουλήσει φιγούρα, ενώ ο χορος εχει 3-4 απλά βήματα, προσθέτει και μερικα δικα του αλλά τα κανει περίτεχνα και μένει παντα εντός ρυθμου. Μην τον κοιτάς στα πόδια. Θα σε μπερδεψει!

Αυτος που προτάσει τα σκέλια, λυγίζει λίγο τα γόνατα και χορεύει με τις φτέρνες. Τον εχετε δει όλοι, αλλα αν τυχόν δεν καταλαβατε ποιόν ακριβώς περιγράφω δεν φταίτε εσείς αλλά η αδυναμία των λέξεων που επέλεξα για να σας εξηγήσω.

Αυτός που ξέρει και τους στίχους. Ολοι διασκεδάζουν όχι όμως οσο αυτός. Συνήθως κοιτάζει αυτόν που σέρνει τον χορό ειδικά αν μιλαμε για τσάμικο στο οποίο όλοι σέρνονται για να κάνει τσαλίμια ο πρώτος, και καραδοκεί να του πάρει την θέση. 

Αυτος που χορεύει απο αγγαρία. Εχει το ιδιο ακριβως υφος με οταν πληρώνει λογαριάσμους.

Αυτος που δεν εχει ταλέντο αλλα έχει παει χορευτικο. Δεν εχει καθόλου χάρη και στυλ και πραγματοποιει σαν ρομποτ οτι εμαθε στο χορευτικό. Ορθή γωνία το πόδι, ισες αποστάσεις τα βηματα, συνηθως οταν πιανεσαι μαζι του για χασαποσερβικο μετα σε πονάνε οι ώμοι... μπελας σκετος!

Αυτός που δεν ξέρει τα βήματα. Αυτος συνήθως είναι η πιο ευχαριστη παρουσια. Έχετε δει τουριστα σε Ελληνικό γλέντι. Κάπως έτσι. Ειναι απενοχοποιημένος και απελευθερωμένος επειδη ειναι ολοφάνερη η άγνοια του και ολοι ειναι επιεικείς μαζί του. Το  διασκεδαζει  μεχρι την στιγμη που θα έχει πλέον μάθει τα βήματα. Μετα φευγει απο αυτην εδω την κατηγορια και παει σε μια απο τις πιό πάνω.

Oι τύποι που κάνουν like.

Ο τύπος που κανει like σε γκομενες γιατι κατα βάθος πιστεύει οτι έτσι θα πηδηξει.

Ο τύπος που σε διαβάζει ανελλιπώς αλλα παρα-είναι κομπλεξικος για να σου κανει έστω και ένα like.

Ο τύπος που κανει like σε όλες σου τις δημοσιεύσεις μόνο και μόνο επειδή σε ξέρει, χωρις να τον νοιαζει τι γραφεις.

Ο τύπος που κανει like στα ίδια του τα σχόλια.

Ο τύπος που κάνει like σε ενα σχόλιο  αλλά όχι και στην ίδια την δημοσίευση για να την πεί κατα κάποιο τρόπο αλλα με το γάντι. Στην κανονική ζωη θα τον λέγαμε θρασυδειλο.

O τύπος που κάνει like  σε κομμάτι που δεν ξέρει, για να δείξει οτι ταχα το ξέρει, γιατι πιστεύει οτι είτε αυτος που το δημοσίευσε είτε ο artist του κομματιου ειναι πολυ cool...

O τύπος που κάνει like στο τελευταίο "ποιοτικο" αρθρο χωρις να το διαβάσει καν, επειδη μυρίστηκε κουλτουρα...

Ο τύπος που δεν κανει like επειδη  υπάρχουν ηδη πολλα  likes και το δικο του δεν θα πέσει στην αντιληψη κανενος. 

O τυπος που βλέπει τις φωτογραφιες ενος ξέκωλου τίγκα στα ξωβυζα τα μινι και τα μαγιω, αλλα κάνει like σε φωτο που φαινεται μονο το προσωπο της για να δειξει οτι δεν την βλεπει σαν ενα κομματι κρεας (χεστηκε η αλλη) επειδη ετσι πιστευει οτι θα πηδηξει. Ενα δάκρυ κύλισε...

Οι τύποι που αν γινοταν να κάνουν like στο like θα το κάνανε!

DJ'S και όχι μόνο!

http://greekdjblog.blogspot.gr/

Αφιερωμένο!!!

Αφιερωμένο στα φιλαράκια μας που ξαφνικά από τις συζητήσεις για κωλους, βυζια, κωλοφτιαγμενα αυτοκινητα και Ολυμπιακό, πλέον δίνουν μίνι διαλέξεις για ΑΟΖ υφαλοκρηπιδες  και παίζουν στα δαχτυλα διπλωματία και  διεθνεις σχέσεις.

Κατ'αρχας, κολλητέ, έχεις μπερδέψει την έννοια "αμεση δημοκρατια".

 Άμεση δημοκρατία στην αρχαια Αθήνα σήμαινε οτι έτσι οπως ηταν μαζεμένοι εκει κοντα στον ιερό βράχο, σηκωναν τα χέρια τους για το ποιοι θελουν να περάσει ο πήλινος σωληνας απο τον λυκαβητό και ποιοί από το θησείο.

Ανίθετα στην εποχή μας είναι ανέφικτο να γνωρίζεις εννοιες αλλα και μυστικα των διεθνων σχεσεων και της διπλωματιας οποτε ειναι ΑΔΥΝΑΤΟ να ξέρεις ποιο ειναι το συμφέρον σου και ποιο όχι. Μην παριστάνεις λοιπον το πολιτικό ον και οτι ψηφίζεις με βάση την γνωση και την πληροφορηση που εχεις γυρω απο τα κοινά. Δείχνεις απλώς γελοίος και όχι ψαγμένος όπως θα ηθελες. Αρκέσου απλώς στο να ψηφίζεις ώριμα καθε τεσσερα χρόνια (κατι που φυσικα δεν κανεις) και τις υπόλοιπες    (365 X 4) - 1   μέρες που μένουν απο τις επόμενες εκλογές κοίτα να διαβάσεις κανα βιβλίο αντι για chain letters, και συνομωσιολογικα blogs, και κοιτα να κάνεις τουλάχιστον καμία αξιοπρεπή απεργία.

Όχι! Τα blog και τα  emails  που μου κανεις FWD από τότε που ανακάλυψες ότι στον υπολογιστή δεν παίζεις μόνο πασίεντζα και ναρκαλιευτή, δεν σε μορφώσαν ουτε σε κάνανε πιο έξυπνο απο πριν. Ακριβώς όπως οι τσόντες που δεν σε κάναν καλύτερο στο κρεβάτι. Όπως το περιοδικό "τριποντο" που δεν σε έκανε καλύτερο στο μπάσκετ. Όπως οι μεταδοσεις της φόρμουλα 1 στον Αlpha που δεν σε έκαναν πιλότο μονοθέσιου.

Οκ το κουρασα...αυτος ήταν ο στόχος μου γιατι κι εσυ με κουρασες!

Μου λείπει που μιλούσες μόνο για γκόμενες, για ποδόσφαιρο, για τροχονόμους που σε σταματήσαν και τους το έπαιξες μαγκας, για το πόσο σου άρεσουν οι ταινίες με τον Jason Statham. Μου έλειψε ο καιρός που η συμπεριφορά σου ήταν ανάλογη της αμορφωσιάς σου.

Οι πολιτικοί θα πρέπει να είναι "τρελοκομεία". Διαβάστε γιατί.

Ήταν μια φορά ένας "σαλταρισμένος" από τα προβλήματα χωρικός ο οποίος ανέβηκε πάνω σε μία κολόνα της Δ.Ε.Η . Μαζεύτηκαν γείτονες φίλοι και περαστικοί, τον παρακαλούσαν να κατέβει αλλά αυτός δεν κατέβαινε και έδειχνε αποφασισμένος.

Ξαφνικά έρχεται ένας γείτονας με ένα τσεκούρι και κάνει τάχα πως κόβει την κολόνα, και του φωνάζει οτι άμα δεν κατεβεί αμέσως, θα την κόψει. Ο ήρωας μας με απάθεια αδιαφορεί.  Ώσπου έρχεται ο τρελός του χωριού με ένα ξυράφι και "κρίτσι-κρίτσι" ξεκινάει να κόβει την κολόνα. Με τρεις σβέλτες κινήσεις κατεβαίνει κάτω!

 Απορημένος ο κόσμος τον ρωτά να μάθει για ποιό λόγo ενώ ο υγιής ψυχικά δεν τον έπεισε να κατέβει, στην θέα του τρελού  κατέβηκε αμέσως.
Η απάντηση του ήταν ότι ο "λογικός" δεν θα την έκοβε την κολόνα όσο και αν μπλόφαρε, ενώ ο τρελός έστω με το ξυραφάκι είναι ικανός να την κόψει.

Στην παγκόσμια σκακιέρα όπου οι σύγχρονοι διπλωμάτες και υπηρεσίες ισχυρών κυβερνήσεων έχουν μελετήσει διεξοδικά όλες τις πιθανές κινήσεις, προβλέψιμοι μετριοπαθείς και υποτακτικοί  πολιτικοί είναι βούτυρο στο ψωμί τους.

Στην εσωτερική πολιτική η μάχη με τα συμφέροντα δεν μπορεί να κερδηθεί με πολιτικούς που είναι προβλέψιμοι και αναμενόμενοι. Οι μαφίες είναι πιο οργανωμένες και διαθέτουν όλα τα όπλα. Όταν όλα πηγαίνουν σύμφωνα με το σχέδιο δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν.
Ο αιφνιδιασμός είναι όπλο στα χέρι τον πολιτικών. Και το να είναι ένας πολιτικός δυνητικά ικανός να πράξει τα πάντα, αυτό είναι εμπόδιο στις προβλέψεις των εχθρών .

Πες ότι είσαι Τούρκος και κάνεις μια τσάρκα (με πολεμικά πλοία) στο Σούνιο. Ξέρεις οτι θα το ανεχτούν και δεν θα κουνηθεί κανείς, εκέι άλλωστε ποντάρεις. Για σκέψου να ήταν ο... Αλέφαντος πρωθυπουργός. Θα το σκεφτείς 15 φορές παραπάνω πριν κάνεις την μπλόφα σου.
Γι' αυτο ο πολιτικός πρέπει να είναι και λίγο τρελοκομείο.
Απλοική σκέψη, δε λέω...