Αν ποτέ τα έφερνε η κακή τύχη να γίνω εξαθλιωμένος οικονομικός μετανάστης σε ξένη χώρα και φοβόμουν τον ρατσισμό των ντόπιων, το πρώτο πράγμα που θα αγόραζα θα ήταν ένα κουστούμι. Ένα φθηνό αλλά καθαρό κολλαριστό κουστούμι. Και μια δερμάτινη τσάντα. Ίσως και ένα ποδήλατο.
Είδα προχτές στην αγορά έναν έγχρωμο κύριο πάνω σε ένα ποδήλατο με ένα φθηνό (μου φάνηκε) κουστούμι και μια δερμάτινη (τύπου) τσάντα. Έμοιαζε με αυτούς τους γιάπηδες, που φοράνε πρωί πρωί κουστούμι για να κάνουν την δουλειά τους. Κυκλοφορούσε ανάμεσα στον κόσμο πολύ άνετα, έχοντας την αποδοχή από τους περαστικούς, και είχε ένα χαρούμενο βλέμμα όλο αυτοπεποίθηση.
Αντίθετα σε ένα διπλανό στενό δυο τρεις έγχρωμοι νεαροί, ίσως από τους γνωστούς παράνομους μικροπωλητές, ίσως και όχι, περπατούσαν με καθημερινό σπορ ντύσιμο χωρίς να κοιτάζουν κανέναν στα μάτια, ταπεινά αθόρυβα, ενώ καταστηματάρχες και περαστικοί τους κοιτούσαν με καχυποψία.
Ας μην κρυβόμαστε!
Ο ρατσισμός είναι οικονομικός και όχι φυλετικός!
Κάνεις χυδαία σεξιστικά ρατσιστικά αστεία για τις Ρωσίδες αλλά παρακαλάς να αγοράσει την ομάδα σου Ρώσος μεγιστάνας (του οποίου η περιουσία ξέρεις πάνω κάτω πώς έγινε...). Δεν σου αρέσει που έβαλαν το παιδί σου στο ίδιο θρανίο με Αλβανάκι αλλά δεν σε χαλάει να καθίσει με Σουηδάκι. Κοροϊδεύεις πως οι "μαύροι"... μυρίζουν και πως είναι σαν πίθηκοι αλλά δεν θα είχες αντίρρηση να παντρευτεί η κόρη σου τον τρελο-ντένις Ρόντμαν (είμαι θεός και μόνο που τον θυμήθηκα)!
Γι' αυτό λοιπόν με τα πρώτα μας μεροκάματα ξέρετε τώρα. Κουστουμάκι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου