Τρίτη 14 Αυγούστου 2012

ΜΑΖΙ ΤΑ ΦΑΓΑΜΕ

Επί της ουσίας ο Πάγκαλος έχει δίκιο!
Ας φανούμε δυνατοί σε αυτό!
Η πλάνη βρίσκεται όμως στον τρόπο, το  επίπεδο και τον βαθμό ευθύνης.

Αν μας πούνε οτι επιτρέπονται τραπεζοκαθίσματα στην εγνατία οδό (πάντα υπερβολικός, ξέρω ξέρω ) δεν θα γεμίσει καφετέρειες από την Αλεξανδρούπολη μέχρι την Ηγουμενίτσα? Μαζί δεν θα τα φάμε  με τον νομοθέτη? Μαζί. Τον ίδιο βαθμό ευθύνης θα φέρουμε? Μάλλον όχι. Δεν νομίζω να αμφιβάλει κανείς οτι αν στην νορβηγία αφεθεί παραθυράκι να χτίσουν τα...φιόρδ, δεν θα γεμίσουν αυτά με  εξοχικά και επιχειρήσεις?

Οι άνθρωποι λειτουργούν σαν τα ανθρωπάκια στο "age of empires" (διάσημο video game στρατηγικής) , κάνεις κατι μυστήρια κλίκ και μαζεύονται όλα τα ανθρωπάκια και κόβουν ξύλα (είναι φανερό πως ειμαι ασχετος με το παιχνίδι αλλά νομίζω έγινα κατανοητός). Έτσι εσφαλμένα συνηθίζουν όλοι να αφορίζουν τους αγρότες που μάθανε να ζουν λέει με τις επιδοτήσεις, αλλά κανείς δεν αναγνωρίζει ότι οι επιδοτήσεις είναι χειρισμοί των κρατών που δίνουν κίνητρα (ή αντικίνητρα, αναλόγως) για προώθηση ή όχι κάποιων καλλιεργειών, και πολύ σωστά οι αγρότες , τα ανθρωπάκια δηλαδή του "age of empires", επειδή νοιάζονται περισσότερο για την επιβίωση τους  απ' ότι για την όψη του κάμπου απο το google earth, επιλέγουν την πιό προσοδοφόρα λύση η οποία τυχαίνει να χρειάζεται και τον λιγότερο κόπο.

Από την άλλη , όσον αφορά στις (εκ του ασφαλούς) παράνομες δραστηριότητες των πολιτών , έχετε σίγουρα παρατηρήσει ότι οι άνθρωποι που παραβιάζουν κόκκινα φανάρια στην χώρα τους μόλις βρεθούν σε πολιτισμένο κράτος (καταλάβατε υποθέτω ποιό κράτος σίγουρα ΔΕΝ εννοώ), συμμορφώνονται, γίνονται ρομποτάκια του νόμου και αρχίζουν μάλιστα και κάτι εμμετικές ευγένειες και παραχωρήσεις που στην πατρίδα τους ποτέ δεν θα έκαναν. Αυτό δείχνει οτι η πεποίθηση οτι ο νόμος εφαρμόζεται σε κάνει  να εκδηλώνεις διαφορετική συμπεριφορά.

Ναι το παραδέχομαι πολύ χοντροκομμένο το παράδειγμα και κομμένο και ραμμένο έτσι ώστε να απενοχoποιήσει ή να εξασφαλίσει άλλοθι σε όλους μας που κάναμε την παρανομία δεύτερη φύση. Μην ξεχνάμε όμως οτι δεν πας κατευθείαν για ληστεία στην τράπεζα. Πρώτα κλέβεις ένα κουλούρι στο δημοτικό σχολείο μετά μια yamaha στο λύκειο. Κάπως έτσι αντίστοιχα , περνας με ένα κόκκινο, μετα δεν κόβεις αποδείξεις , μετα δεν δηλώνεις στην εφορία, μετα λαδωνεις  εφορία, βουλευτές και όποιον βρεις μπροστά σου, αφού ξέρεις οτι ακόμη και αν τυχει και ΔΕΝ  λαδωνεται κάποιος  δεν θα σε προσβάλει κιόλας καταγγέλοντάς σε.

Και εκει ακριβως ειναι το δίκιο του Πάγκαλου. Μαζι τα τρώμε.  Ανεχόμαστε όμως ένα αλλισβερίσι υψηλού ρίσκου με χαμηλές απολάβες σε τελική ανάλυση, γιατί αν δεν λαδώναμε για να μπουν σε κάποια δουλειά ο γιοί μας κάπου θα έμπαιναν αναγκαστικά από μόνοι τους και αν δεν λαδώναμε όλοι τον χειρουργό ντόκτορ προφέσορ να μας βγάλει την σκωληκοειδή απόφυση (με ενα μαχαιράκι και λιγο οινόπνευμα την βγάζεις και μονος σου... ) θα μας την έβγαζε ούτως ή άλλως από μόνος του αφού αυτή είναι η δουλειά του.

Τώρα θα μου πείτε να προτείνω τι πρέπει να γινει ε? Αν ήξερα θα πολιτευόμουν και αν πολιτευόμουν θα γινομουν άλλος ένας άχρηστος που αυτό που θα τον ξεβόλευε πιο  πολύ, θα ήταν το να αλλάξει κάτι σε αυτόν εδώ τον τόπο. Εξάλλου οι τρόποι λύσης είναι για τις εκθέσεις των πιτσιρικάδων τις Γ' λυκείου, δεν είναι για μένα...

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Το χιούμορ της Βούλας και το Ολυμπιακό Ιδεώδες.

Το χιούμορ δεν έχει όρια. Αυτό σημαίνει ότι μπορούμε να αστειευτούμε με τον θάνατο με τους πόντιους, με τους τυφλους τους νέγρους. Αυτό που έχει όρια όμως είναι η συμπεριφορά μας ανάλογα με την περίσταση και ανάλογα με το τι πρεσβεύουμε κάθε φορά. Έτσι λοιπόν, δεν "κανει" να λέμε αστεία για τον θάνατο κατά την διάρκεια μιας κηδείας, ούτε αστεία με ποντίους, 5 λεπτά πριν ανεβούμε στο βήμα να εκφωνίσουμε λόγο για την γενοκτονία των ποντίων.  Επίσης ενώ είναι αποδεκτό να υποδύεται τον τυφλό ένας κωμικός και να επιδίδεται σε κωμικές πράξεις που έχουν σχέση με την υστέρηση στην όραση αυτών τον ανθρώπων, δεν είναι το ίδιο αποδεκτό σε πολλές άλλες περιστάσεις.

       Η νεαρή αθλήτρια του τριπλούν είχε μια ατυχη στιγμή σαν αυτή που μπορεί ο καθένας μας να έχει. Να βγεί δηλαδή παραέξω κάτι που έχει ειπωθεί σε στενό κύκλο (μερικοί νομίζουν ότι το facebook το tweeter και γενικά τα κοινωνικά δίκτυα, είναι μέσα μαζικής ενημέρωσης αλλά δεν είναι έτσι) , και δυστυχώς γι'αυτην , σε μια στιγμή που πρεσβέυει κάτι . Αυτή ακριβώς είναι η διαφορά και η ατυχία της. Όσες υπερβολές και να ειπωθούν είτε υπέρ της, είτε εις βαρος της αυτό δεν αλλάζει. Ήταν -το παραδεχομαι- κάτι πολύ αστείο, από αυτά που λες σε ενα τσιπουράδικο και γίνεσαι για λίγη ωρα η ψυχή της παρέας, και κανείς δεν τολμά να σκεφτεί οτι είσαι ρατσιστής.

       Η πιό αυθόρμητη αντίδραση του καθένα στο άκουσμα της είδησης είναι οτι είναι αδικία. Πράγματι, ταυτιζόμενοι με την νεαρή αθλήτρια όλοι βλέπουμε τον εαυτό μας σε ανάλογο "παρεϊστικο" πάθημα ή έστω σαν εν δυνάμει θύμα ανάλογης παρεξηγήσεως. Άρα, αν συμφωνούμε για τις προθέσεις και τα κίνητρα της και κυρίως για την άτυχία της στιγμής της,  απομένει απλώς να κρίνουμε  την ορθότητα της καταδικαστικής απόφασης  με γνώμονα την λεπτή θέση της ολυμπιακής επιτροπής, παρά με το πόσο ρατσίστρια είναι η αθλήτρια μας ή όχι. 

       Ας ξεχάσουμε τις υπερβολές που ειπώθηκαν στα τηλεοπτικά πάνελ και στα status των κοινωνικών δικτύων του τύπου "εδώ ανεχόμαστε τους διεφθαρμένους πολιτικούς και μας έφταιξε το κοριτσάκι". Αυτά δεν είναι επιχειρήματα και θυμίζουν φτηνά επιχειρήματα ανούσιου συζηγικού καυγά: "εδώ εσύ τις προάλλες ...έτσι και θες εγώ τωρα να κάνω ...αλλιώς!". Όσα στραβά να έχει αυτός ο τόπος , ο κάθε φορέας οφείλει να είναι ακέραιος και δεοντολογικά ορθός χωρίς να νοιάζεται για την ενδεχόμενη σαπίλα των γύρω του. Με βάση αυτό και με δεδομένο το τί πρεσβεύει η επιτροπή, η αθλήτρια, και η χώρα μας στους ολυμπιακούς αγώνες η απόφαση βγαίνει πανεύκολα όσο σκληρη και να είναι, και είναι καταδικαστική. Αν το δούμε ψυχρά θυσιάστηκε μια αθλήτρια για να μην έχει ψεγάδια η χώρα μας ασύμφωνα προς το ολυμπιακό ιδεώδες. Τι λέτε, άξιζε τον κόπο;